Με απλά λόγια: Ποιοί είναι οι στόχοι του Συλλόγου μας;

Ποικίλες είναι οι αντιδράσεις που προκαλεί στο κοινό, η εμφάνιση και η έναρξη της λειτουργίας του Συλλόγου μας.
Αντιδράσεις που δείχνουν το μέγεθος της σύγχυσης που υπάρχει στην ελληνική κοινωνία γύρω από τους όρους: δίκαιη και νόμιμη λειτουργία του Κράτους, φορολογική δικαιοσύνη, δίκαιη φορολόγηση, φοροδιαφυγή, διεκδίκηση, έλεγχος.

Στις πρώτες συναντήσεις - γνωριμίας που κάναμε κατά τους προηγούμενους μήνες και καθώς ο Σύλλογος ήταν υπό ίδρυση (αναμένοντας επί ένα περίπου χρόνο την έγκριση του Καταστατικού του από το Πρωτοδικείο), έγινα μάρτυρας καταστάσεων που ούτε μπορούσα να φανταστώ.

Υπήρξε συνάντηση για την οποία δήλωσαν παρουσία περισσότερα από εξήντα άτομα και τελικά εμφανίστηκαν λιγότερα από δέκα.
Υπήρξε συνάντηση στην οποία πραγματικά κατακλύστηκα από προφορικά και έγγραφα αιτήματα για ...μεσολάβησή μου σε φορολογικές αρχές, στο ΙΚΑ, ή ακόμη και στο Υπουργείο Εσωτερικών για διάφορα ζητήματα!
Υπήρξε συνάντηση που εξελίχθηκε με ενθουσιασμό, για να καταλήξει στις επόμενες μέρες σε πλήρη και παγερή αδιαφορία, αφού έγινε αντιληπτό ότι ο Σύλλογος δεν επιλύει προβλήματα και δεν κάνει ...ρουσφέτια!

Τώρα αντιλαμβάνομαι γιατί ένας Σύλλογος Φορολογούμενων δεν υπήρξε νωρίτερα στην Ελλάδα, ενώ σε άλλα κράτη, ακόμη και σε αφρικανικά, υφίστανται εδώ και πολλές δεκαετίες.

Ο Έλληνας αρέσκεται στις διαμαρτυρίες. Ακόμη και εάν δε γνωρίζει επακριβώς το αίτιο για το οποίο διαμαρτύρεται. Αρέσκεται στο να τα βάζει (λεκτικά πάντα) με το Κράτος, με τις τράπεζες, με το κεφάλαιο και με τους ξένους.
Βρίσκει όμως δυσκολίες στο να συνταχθεί, να οργανωθεί και να καταστρώσει ένα έξυπνο μακροπρόθεσμο σχέδιο για να πετύχει τους στόχους του.
Ο Έλληνας θέλει άμεσο αποτέλεσμα. Θέλει παρέμβαση στην κάθε αρχή. Θέλει να “τακτοποιηθεί” η υπόθεσή του.

Επιτρέψτε μου να εξηγήσω -και να ξεκαθαρίσω- με απλά και λίγα λόγια, τους σκοπούς του Συλλόγου μας:

Ο Σύλλογος “Έλληνες Φορολογούμενοι” δεν ενδιαφέρεται να ανατρέψει το σύστημα. Επιδιώκει όμως να συμβάλει στο να δουλέψει αυτό το σύστημα κανονικά. Δηλαδή, σύμφωνα με τους νόμους του Κράτους και τους κανόνες που το ίδιο σύστημα λειτουργεί σήμερα στις περισσότερες ευρωπαϊκές δημοκρατίες.

Από την άλλη πλευρά, δεν είμαστε ρομαντικοί. Ξέρουμε ότι δε μπορούμε να αλλάξουμε “εδώ και τώρα” τα πράγματα. Όμως, μπορούμε να συμβάλουμε στο να δημιουργηθεί μία κουλτούρα. Μία κοινωνική και πολιτική κουλτούρα, η οποία θα αποδώσει μέσα στα χρόνια.

Ο Σύλλογος δε θα μπορέσει να λύσει το πρόβλημα κάποιου μέλους του με την (άδικη και παράνομη) μη απόδοση του ΦΠΑ από το Κράτος. Μπορεί όμως, σε 5, σε 10 ή σε 15 χρόνια, να δημιουργήσει κοινωνικούς μηχανισμούς και μία κουλτούρα, που να κάνει αδιανόητα αυτά τα παρακμιακά και παράνομα σημερινά εφευρήματα του Κράτους.
Μπορεί να δημιοιυργήσει μία κοινωνική κουλτούρα ελέγχου προς τη Δημόσια Διοίκηση, ώστε να μην ξαναϋπάρξουν Τσοχατζόπουλοι, βουλευτές που -χωρίς αιδώ- ζητούν αναδρομικά, κόμματα που χρηματοδοτούνται ασύστολα από χρεοκοπημένες κρατικές τράπεζες, σπάταλη δημόσια διοίκηση, άδικοι φόροι και, Κοινοβούλιο με 16 ή 18 μισθούς.

Έχουμε δει πώς δημιουργούνται, πώς οργανώνονται και πώς λειτουργούν αυτοί οι (κοινωνικοί) Σύλλογοι σε άλλα κράτη της Ευρώπης. Και ξέρουμε ότι το ίδιο μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα. Άλλωστε, αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίον θεωρήσαμε ότι μία από τις πρώτες ενέργειές μας θα έπρεπε να είναι η εγγραφή του Συλλόγου στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Taxpayers Association of Europe.

Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και μεγάλη επιμονή, απ’ όλα τα μέλη μας. Όμως, πάνω απ’ όλα, χρειάζεται όραμα. Όραμα και πίστη ότι, μπορούμε να ξεφύγουμε από τη μιζέρια του ρουσφετιού, του “μέσου” και της “παρέμβασης”. Όραμα και πίστη ότι μπορούμε να πετύχουμε τη δίκαιη διεκδίκηση και τον έλεγχο. Το έλεγχο της Δημόσιας Διοίκησης, τον έλεγχο της διαχείρισης των χρημάτων μας και τον έλεγχο της δικής μας κοινωνίας και της δικής μας ζωής.

Δεν είναι έργο μερικών ημερών. Είναι αγώνας ετών. Όμως, οργανωμένοι, καλά στοχευμένοι και με βάση τους νόμους και το Σύνταγμα της πατρίδας μας, μπορούμε να το πετύχουμε.
Όλοι μαζί.