Ενας πόλεμος χωρίς νικητές

Οποιοσδήποτε παρακολουθεί τον οικονομικό Τύπο, θα είχε την εντύπωση ότι όλος ο κόσμος είναι πεισματικά αποφασισμένος να υφαρπάξει την αμερικανική ανάπτυξη. Οι κεντρικές τράπεζες από τη Φρανκφούρτη μέχρι το Πεκίνο λαμβάνουν μέτρα ώστε να οδηγήσουν τις ισοτιμίες σε υποτίμηση έναντι του δολαρίου ώστε να καταστήσουν πιο ελκυστικές τις εξαγωγές τους. Mάλιστα, εικάζουν πολλοί, ότι αυτός ο «συναλλαγματικός πόλεμος» μπορεί να οδηγήσει σε παράλογες πράξεις ακόμη και πολιτικούς. Ολα αυτά είναι ανούσιες κουβέντες με ανούσια επιχειρήματα.

Εχει, πράγματι, παρατηρηθεί αρκετή κινητικότητα στις αγορές νομισμάτων. Οσο η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ κατευθύνεται σε μια αύξηση των επιτοκίων, οι κεντρικοί τραπεζίτες σε άλλες οικονομίες -της Ευρώπης, της Ιαπωνίας και της Κίνας- μειώνουν το κόστος δανεισμού, οδηγώντας το ακόμη και σε αρνητικό έδαφος. Αυτή η κατάσταση ωθεί τους επενδυτές να αναζητήσουν υψηλότερες αποδόσεις σε δολάρια, οδηγώντας τη σταθμισμένη ισοτιμία του σε άνοδο 14% το τελευταίο 18μηνο και ασκώντας πιέσεις στην κερδοφορία των αμερικανικών εταιρειών που στηρίζονται σε εξαγωγές όπως η Caterpillar και η Procter & Gamble.

Οι πολιτικές που ασκούν οι κεντρικές τράπεζες επηρεάζουν τις ισοτιμίες των οικονομιών τους. Αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως πως βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση. Πολλά εξαρτώνται από τα κίνητρα. Αδικη χειραγώγηση νομισμάτων σημαίνει ότι μια κεντρική τράπεζα παρεμβαίνει για να συγκρατήσει ανοδικές τάσεις στις αγορές νομισμάτων, όπως έκανε η Κίνα στο μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 2000. Η νομισματική πολιτική με το κίνητρο χειραγώγησης ενός νομίσματος στοχεύει στην αποσταθεροποίηση των αγορών. Η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής για τη στήριξη μιας οικονομίας είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ακόμη και όταν προκαλεί ως θετική παρενέργεια την τόνωση των αγορών.

Οι κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης, της Ιαπωνίας και της Κίνας έχουν κίνητρο την τόνωση των οικονομιών τους. Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) καθυστέρησε αρκετά στην υιοθέτηση μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης. Η Ιαπωνία δίνει μάχη για να ξεπεράσει την τρίτη ύφεση μέσα σε μια τετραετία. Η Κίνα καταβάλει προσπάθειες για να διαχειριστεί την επιβράδυνση της οικονομίας της και τις αντιπληθωριστικές τάσεις στην πορεία των τιμών.

Είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς εμπορικά κίνητρα πίσω από τις κινήσεις των κεντρικών τραπεζών σε άλλες αναδυόμενες οικονομίες, όπου, επίσης, βυθίζονται οι ισοτιμίες τους. Οι κεντρικές τράπεζες στη Ρωσία, τη Βραζιλία και άλλα μέρη του κόσμου παλεύουν ώστε να συγκρατήσουν την απότομη πτώση των ισοτιμιών που προκαλείται από έναν συνδυασμό παραγόντων όπως των κυρώσεων από τη Δύση (στην περίπτωση της Ρωσίας), της υποχώρησης των τιμών του πετρελαίου και της ανησυχίας των επενδυτών για τη δυνατότητα των εταιρειών να πληρώσουν τα χρέη τους.

Ενας τρόπος για να διαπιστώσει κανείς εάν γίνεται χειραγώγηση των ισοτιμιών, είναι να εξετάσει τα συναλλαγματικά αποθέματα των κεντρικών τραπεζών. Κατά παράδοση, όποιος κεντρικός τραπεζίτης επιθυμεί να διατηρήσει με τεχνητό τρόπο μια ισοτιμία σε χαμηλά επίπεδα αγοράζει ξένα νομίσματα, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται τα αποθέματα συναλλάγματος. Από τα μέσα του 2014, όταν ξεκίνησε η ανοδική πορεία του δολαρίου, τα αποθέματα στην Ευρωζώνη, την Ιαπωνία, την Κίνα και σε άλλες μεγάλες αναδυόμενες αγορές είναι σταθερά ή έχουν υποχωρήσει. Η Ιαπωνία, η Κίνα και άλλοι σημαντικοί παίκτες του αναδυόμενου κόσμου δεν έχουν εμπλακεί σε νομισματικό πόλεμο. Τα νομίσματά τους παρουσιάζουν έντονες διακυμάνσεις διότι διαφοροποιούνται οι συνθήκες στις οικονομίες τους. Η άτοπη ρητορική περί οικονομικών συγκρούσεων είναι επικίνδυνη και λανθασμένη: όλοι θα χάσουν εάν τελικά οι κυβερνήσεις υιοθετήσουν μέτρα για τον έλεγχο των εμπορικών συναλλαγών.

 

 

BLOOMBERG

Πηγή: kathimerini.gr

 

 

14

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του