Οι εγκληματικές ευθύνες των κ.κ. Παπαδήμου και Βενιζέλου στην εξέλιξη του δημοσίου χρέους και στη χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σιάτρα "Οι ζημιές μας, κέρδη τους - Η λεηλασία της Ελλάδας" (εκδόσεις EuroCapital, Αθήνα Νοέμβριος 2013, σελίδες 200-208).

Στο τμήμα που δημοσιεύουμε, παρουσιάζεται ο ρόλος και η ασυνέπεια του κ. Λουκά Παπαδήμου (πρωθυπουργός της Ελλάδας από 11 Νοεμβρίου 2011 έως 16 Μαΐου 2012), ο οποίος μόλις 15 μέρες πριν αναλάβει την Πρωθυπουργία, με άρθρο του στους Financial Times και στο ΒΗΜΑ, ανέλυε το γιατί ένα "κούρεμα" του χρέους θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα, την οικονομία της και τα ασφαλιστικά της ταμεία. Στη συνέχεια, ανέλαβε το αξίωμα του Πρωθυπουργού, με κύριο έργο την προώθηση και την υλοποίηση του "κουρέματος".

Παρουσιάζονται επίσης και οι απόψεις του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου, όπως ο ίδιος τις ανέλυσε σε συνέντευξή του στο ραδιοφωνικό σταθμό Real Fm, για το "κούρεμα", αλλά και την επιμονή του να συμμετάσχουν σ' αυτό και τα ασφαλιστικά Ταμεία. Οι (κομματικές) διοικήσεις ορισμένων Ταμείων υποχώρησαν στις απειλές του και δέχθηκαν το “κούρεμα” των αποθεματικών τους, καταδικάζοντας το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα. Όσα Ταμεία επέμειναν στην άρνηση, λίγες μέρες μετά διαπίστωσαν ότι τα κεφάλαια που, αναγκαστικά από την ισχύουσα νομοθεσία, είχαν κατατεθεί στην Τράπεζα της Ελλάδας, χρησιμοποιήθηκαν χωρίς κάποια ενημέρωση ή έγκριση των διοικήσεών τους, για την αγορά ομολόγων (ακόμη άγνωστο από ποιούς πωλητές και σε ποιές τιμές) ομολόγων, τα οποία την επόμενη μέρα “κουρεύτηκαν” κατά 53,5%, με απώλειες οι οποίες έφθασαν στα ... δισεκατομμύρια ευρώ!

Με τις πράξεις τους, οι κ.κ. Παπαδήμος και Βενιζέλος ζημείωσαν πολλαπλά τη χώρα. Ούτε το δημόσιο χρέος μειώθηκε (σήμερα, παρά τις περικοπές, την άγρια φορολόγηση και όλες τις θυσίες της κοινωνίας, εξακολουθεί να είναι υψηλότερο απ' ότι ήταν όταν ξεκίνησε η κρίση το Μάιο οτυ 2010), οι τράπεζες χρεοκόπησαν και χρειάστηκαν δεκάδες δισεκατομμύρια για την ανακεφαλαιοποίησή της, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία δε μπορούν να δώσουν συντάξεις και αναγκάζονται σε καθυστερήσεις και σε συνεχείς περικοπές.

Απεναντίας, οι πράξεις των δύο αυτών πολιτικών ωφέλησαν τις ευρωπαϊκές -κυρίως- τράπεζες οι οποίες ήταν οι κάτοχοι της πλειοψηφίας των ελληνικών ομολόγων. Όταν ξεκίνησε η ελληνική κρίση (αρχές του 2010), το χρέος έφθανε στα 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Απ' αυτά, περίπου το 80% βρίσκονταν υπό μορφή ομολόγων στα χαρτοφυλάκια ξένων -κυρίως ευρωπαϊκών- τραπεζών. Με την καθυστέρηση του “κουρέματος” των ελληνικών ομολόγων κατά δύο περίπου χρόνια (έως το Μάρτιο του 2012), έγιναν τα εξής:

α) Το σύνολο των κεφαλαίων που δανείστηκε η χώρα από τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης, χρησιμοποιήθηκε για την αποπληρωμή των ομολόγων που έληξαν στη διετία 2010-2012. Βεβαίως, τα ομόλογα αυτά δεν κουρεύτηκαν, όπως δεν κουρεύτηκε και το χρέος προς τις κυβερνήσεις, το οποίο σήμερα αποτελεί τη “θηλιά” στη χώρα και ωθεί την κοινωνία της στην ανέχεια.

β) Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγόρασε από τις ευρωπαϊκές τράπεζες ομόλογα ονομαστικής αξίας 75 δισεκατομμυρίων ευρώ, με μία μέση τιμή στο 70% της αξίας τους. Τα ομόλογα αυτά -με βάση ειδικό νόμο που ψηφίστηκε στις 23/2/2012- δεν κουρεύτηκαν. Σήμερα η χώρα τα εξοφλεί στο ...100% της αξίας τους (από αυτά τα ομόλογα προκύπτουν και τα χρηματοδοτικά κενά).

γ) Οι ελληνικές τράπεζες κατά το 2009 είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους ελληνικά ομόλογα ύψους 14 δισ. Ευρώ. Στα τέλη του 2011, είχαν αυξήσει τη θέση τους στα ...48 δισεκατομμύρια. Τα ομόλογα αυτά αγοράστηκαν από τις ευρωπαϊκές τράπεζες. Στη συνέχεια κουρεύτηκαν τον Μάρτιο του 2012 και το Δεκέμβριο του 2012. Οι συνολικές απώλειες έφθασαν στο 92% της αξίας τους. Έτσι, οι ελληνικές τράπεζες χρεοκόπησαν και απαιτήθηκε ποσό γύρω στα 40 δισεκ. ευρώ (ποσό που προστέθηκε στο δημόσιο χρέος) για την ανακεφαλαιοποίησή τους, χωρίς ωστόσο η περιπέτεια αυτή να έχει ακόμη τελειώσει.

 

Ας δούμε όμως τί αναφέρει το βιβλίο “Οι ζημιές μας, κέρδη τους – Η λεηλασία της Ελλάδος” για το ζήτημα αυτό και πώς, το Μάρτιο του 2012, ο κ. Βενιζέλος, ανοήτως ...καμάρωνε για τα κατορθώματά του, ωσάν να μην καταλάβαινε σε τί περιπέτειες έβαζε τη χώρα μας.

(Αποσπάσματα από τις σελίδες 200-209 του βιβλίου):

Μετά από το PSI του Μαρτίου 2012, η συμμετοχή ιδιωτών στο ελληνικό χρέος μειώθηκε από 62% σε 25%, ενώ η συμμετοχή του “επίσημου” τομέα (δηλαδή των κρατών και διεθνών οργανισμών), αυξήθηκε από το 38%, στο 75%. Η αναλογία αυτή υπέρ του “επίσημου” τομέα, αυξήθηκε πολύ περισσότερο μετά την “εξαγορά” του χρέους κατά το μήνα Δεκέμβριο του 2012. Αυτή η τεράστια μετατόπιση της ιδιότητας του κατόχου του ελληνικού χρέους, διαφοροποίησε εντελώς το προφίλ –αλλά και το ρόλο– του χρέους και τις δυνατότητες χειρισμού του στο μέλλον.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε –και να κατακρίνουμε– την ενέργεια της Τράπεζας της Ελλάδος να αποφασίσει τη συμμετοχή στο PSI για τα κεφάλαια τα οποία, με βάση τους αναχρονιστικούς νόμους 2469/97 και 3586/2007, διαχειρίζεται επ’ ονόματι ενός μεγάλου αριθμού ασφαλιστικών ταμείων, χωρίς όμως να έχει την έγκριση των διοικήσεών τους. Προφανώς, η ενέργεια αυτή έγινε μετά από πίεση της ελληνικής Κυβέρνησης, η οποία προσπαθούσε, με κάθε τρόπο, να πετύχει το απαιτούμενο όριο για την επίτευξη απαρτίας των ομολογιούχων.

Οι καταθέσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων στην Τράπεζα της Ελλάδος σε ρευστό στις 31/10/2011 ανέρχονταν στο ποσό των € 18,67 δισεκατομμυρίων. Με μέρος από τα κεφάλαια αυτά (€ 16 δισεκατομμύρια) η Τράπεζα της Ελλάδος προέβη σε αγορά ομολόγων από τα χρήματα των Ασφαλιστικών Ταμείων, χωρίς να ενημερώσει τις Διοικήσεις των Ταμείων ή την ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας! Τα χρήματα αυτά “κουρεύτηκαν”, με αποτέλεσμα να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο οι απώλειες των Ταμείων. Όπως αποκαλύφθηκε μήνες αργότερα,[1] οι ζημιές των ασφαλιστικών ταμείων από το “κούρεμα” των διαθεσίμων τους έφθασαν στα € 8,8 δισεκατομμύρια. Βεβαίως, οι ζημιές αυτές υπολογίζονται με βάση την ονομαστική αξία των νέων ομολόγων που παρέλαβαν τα ταμεία μετά το PSI. Όμως, τα ομόλογα αυτά διαπραγματεύονται σήμερα σε τιμή κοντά στο 60% της ονομαστικής τους αξίας.[2]

Το ζήτημα αυτό προκάλεσε μεγάλο θόρυβο και μια έντονη διαμάχη μεταξύ των Ασφαλιστικών Ταμείων και της Τράπεζας της Ελλάδας, η οποία –στις περισσότερες περιπτώσεις– κατέληξε στην ...αντικατάσταση των διοικήσεών τους!

Τα ερωτήματα όμως παραμένουν και θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις: Από ποιους δόθηκε η εντολή για την αντικατάσταση των μετρητών με ομόλογα που επρόκειτο να “κουρευτούν” τις αμέσως επόμενες μέρες; Από ποιους αγοράστηκαν τα ομόλογα αυτά; Σε τί τιμή αγοράστηκαν; Στην τρέχουσα τιμή της αγοράς ή στην ονομαστική τους αξία; Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει απάντηση στα ερωτήματα αυτά.

Μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε τη στάση και τις ενέργειες της Ελληνικής Κυβέρνησης στο ζήτημα του PSI. Η Κυβέρνηση δεν έδειξε απλά μια σπουδή για την υλοποίησή του, αλλά και έκανε ότι ήταν δυνατό για τη μεγαλύτερη συμμετοχή του “εγχώριου τομέα”, λειτουργώντας μάλιστα στα όρια του νόμου, ή και πέρα απ’ αυτά.

Δε μπορούσε να δει η Ελληνική Κυβέρνηση τις αρνητικότατες επιδράσεις που θα είχε η συμμετοχή των Ασφαλιστικών Ταμείων στη διαδικασία αυτή; Δε μπορούσε να προνοήσει ότι, η σύνθλιψη των αποθεματικών τους θα τα οδηγούσε στην αδυναμία πληρωμής συντάξεων; Δεν κατανοούσε το αυτονόητο, ότι δηλαδή, στη συνέχεια η ίδια η Κυβέρνηση θα καλούνταν για να συνδράμει στην κάλυψη των ελλειμμάτων των Ταμείων αυτών, κάτι που θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στους Προϋπολογισμούς των επομένων ετών;

Και αλήθεια, με ποια λογική συμμετείχαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία, τα οποία είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, στη διαδικασία του PSI, που αφορούσε μόνον τον ιδιωτικό τομέα; Πώς τον Μάρτιο του 2012 κρίθηκε ότι τα Ταμεία ανήκουν στον ...ιδιωτικό τομέα, ενώ τον Μάιο του 2013, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου,[3] κρίθηκε ότι αποτελούν τμήμα του δημόσιου τομέα, με αποτέλεσμα να τους απαγορευθεί η συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής Τράπεζας, έτσι ώστε τελικά να αναγκασθούν να ρευστοποιήσουν τα δικαιώματά τους σε ξεφτιλιστικές τιμές, χάνοντας έτσι μερικές ακόμη δεκάδες εκατομμύρια ευρώ;

Ο Λουκάς Παπαδήμος,[4] που ως Πρωθυπουργός χειρίστηκε την υπόθεση του PSI, σε άρθρο που δημοσίευσε στις εφημερίδες “Το ΒΗΜΑ”[5] και “Financial Times”, στις 23 Οκτωβρίου 2011, λίγες μόλις μέρες πριν αναλάβει την Πρωθυπουργία, επεσήμανε τα δεινά που θα επέφερε στην οικονομία, τις τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία ένα “κούρεμα” των ομολόγων: “Σχεδόν το 30% ήταν σε ελληνικά χέρια, κυρίως στα χέρια τραπεζών, συνταξιοδοτικών ταµείων και ασφαλιστικών εταιρειών. Μια σηµαντική µείωση της ονοµαστικής αξίας του ελληνικού χρέους που κρατούν στα χέρια τους αυτά τα ιδρύµατα θα πρέπει να αντισταθµιστεί σε µεγάλο βαθµό από την οικονοµική στήριξη της κυβέρνησης. Επίσης, οι απώλειες για τα ελληνικά νοικοκυριά και για όσους, εκτός των οικονοµικών ιδρυµάτων, κατέχουν δηµόσιο χρέος θα πλήξουν την οικονομική δραστηριότητα και τα φορολογικά έσοδα”.

Τέλος, επισημαίνοντας τα αρνητικά στοιχεία που θα είχε για το σύ­νολο της χώρας η “αναδιάρθρωση”, υποστήριξε ότι: “Οι αρνητικές συνέπειες για την Ελλάδα µιας “σκληρής”, µη εθελοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους και µιας χρεοκοπίας (sovereign default) δεν περιορίζονται στο κόστος της επανακεφαλαιοποίησης των εγχώριων τραπεζών και της στήριξης των ασφαλιστικών ταµείων. Οι επιπτώσεις για την εµπιστοσύνη, για τη ρευστότητα του ελληνικού τραπεζικού συστήµατος και την πραγµατική οικονοµία θα είναι πιθανόν σηµαντικές, παρ’ ότι είναι δύσκολο να προβλεφθούν και να ποσοτικοποιηθούν”.

Και όμως, το άτομο αυτό, ανέλαβε ευχαρίστως το ρόλο του Πρωθυπουργού και υποστήριξε με ζέση, ακόμη πιο “σκληρά” σενάρια για το “κούρεμα” των ελληνικών ομολόγων, που τελικά προκάλεσε ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες στη χώρα και στην κοινωνία. Μάλιστα, δε δίστασε να παρουσιάσει τα αποτελέσματα της αναδιάρθρωσης σαν μια κυβερνητική επιτυχία!

Την ποιότητα και το ύφος των ελλήνων πολιτικών που την περίοδο εκείνη κρατούσαν το πηδάλιο της χώρας, μπορούμε να δούμε και στη συνέχεια, από τμήματα συνέντευξης του τότε Υπουργού των Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου προς τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου. Τα τμήματα αυτά μας δείχνουν τη λογική, τη νοοτροπία και –κυρίως– το ύφος των κυβερνώντων εκείνης της περιόδου (ας μην ξεχνάμε ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν το κορυφαίο πολιτικό στέλεχος της Κυβέρνησης Παπαδήμου).[6] (Η αρίθμηση των ερωτήσεων έγινε από τον συγγραφέα).

1) Ν. Χατζηνικολάου: Λένε, γράφουν τις τελευταίες ημέρες και ξένα έντυπα, όχι μόνο ελληνικά, ότι μπορεί να χρειαστεί και άλλο κούρεμα στο μέλλον, ότι δηλαδή και πάλι με το κούρεμα αυτό στο οποίο αναφέρεστε, δεν γίνεται βιώσιμο το χρέος μας και ότι η προοπτική μας είναι να φτάσουμε, όταν θα έχει ολοκληρωθεί όλο αυτό το πρόγραμμα, το πολύ σκληρό για τον ελληνικό λαό, να έχουμε το χρέος που είχαμε στο ξεκίνημά μας, δηλαδή το 2009.

Ε. Βενιζέλος: Κοιτάξτε, το χρέος έχει μια δυναμική γεωμετρική, είναι μια χιονοστιβάδα. Εάν δεν το σπάσεις αυτό, εάν δεν διαλύσεις τη χιονοστιβάδα, τότε κινδυνεύεις να πλακωθείς πραγματικά από αυτήν. Το χρέος τώρα τείνει προς το 170% του ΑΕΠ, έχουμε το συντριπτικά μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρωζώνη και ένα από τα μεγαλύτερα στον δυτικό κόσμο. Άρα, αυτό πρέπει ν’ αλλάξει.

Η μελέτη βιωσιμότητας του χρέους πάνω στην οποία βασίζεται όλο το σχέδιο του PSI, έχει γίνει με πάρα πολύ αυστηρούς όρους από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι υποθέσεις που έχουν γίνει είναι πάρα πολύ σκληρές και απαισιόδοξες, επίτηδες, ώστε να είμαστε σίγουροι ότι κάνοντας αυτά που κάνουμε τώρα, το 2020, δηλαδή σε οκτώ περίπου χρόνια, η Ελλάδα θα έχει ένα χρέος 120% του ΑΕΠ, το οποίο θεωρείται βιώσιμο γιατί θα έχει μπει σε μια “ενάρετη” όπως λέγεται τροχιά, θα έχει λύσει τα προβλήματά της τα δημοσιονομικά, θα είναι αξιόπιστη, θα έχει πρωτογενή πλεονάσματα, σιγά-σιγά θα έχει και δημοσιονομικό πλεόνασμα στους προϋπολογισμούς της και μ’ έναν ρυθμό ανάπτυξης που υπολογίζεται να είναι θετικός από το 2013 και μετά και σταθερά για πάρα πολλά χρόνια, είμαι βέβαιος ότι όχι απλώς θα πετύχουμε το στόχο του 120%, αλλά θα πάμε και αρκετά χαμηλότερα.

Και πρέπει να σας πω ότι αυτό δεν το λέω τυχαία, το λέω επειδή ξέρω ότι πήραν όποια χειρότερη πρόβλεψη μπορούσαν να πάρουν, προκειμένου να είναι σίγουροι οι εταίροι μας ότι αυτός ο στόχος είναι ρεαλιστικός στόχος.

2) Ν. Χατζηνικολάου: Δεν θα χρειαστεί λέτε νέο πακέτο επομένως;

Ε. Βενιζέλος: Δεν θα μπορέσει να γίνει, κ. Χατζηνικολάου, να σας εξηγήσω γιατί. Ακούστε πόσο απλά είναι τα πράγματα: Το χρέος μας θα μοιραστεί πλέον σε δυο μεγάλες κατηγορίες: Αυτό που θα το οφείλουμε στους εταίρους μας και πιστωτές μας, δηλαδή στα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από αυτούς θα έχουμε πάρει συνολικά ένα δάνειο 240 δισεκατομμυρίων ευρώ και στους ιδιώτες θα οφείλουμε πλέον μόνο τα νέα ομόλογα τα οποία θα είναι όλα κι όλα 70 δισεκατομμύρια ευρώ.

Αυτά τα νέα ομόλογα λοιπόν θα είναι εγγυημένα προφανώς γιατί κανείς δε δέχεται να μπει στο PSI χωρίς να πάρει καλής ποιότητας ομόλογα, άρα κανείς από τους δυο παράγοντες δε θα θέλει να υποστεί ένα νέο κούρεμα, ούτε μπορούμε νομικά να το επιβάλλουμε αυτό.

3) Ν. Χατζηνικολάου: Πείτε μου σας παρακαλώ τι θα κάνετε με τους ιδιώτες και ιδίως με τους μικρούς. Αυτοί μας απασχολούν κυρίως, αλλά και τα ταμεία γιατί ανησυχούν οι ασφαλισμένοι.

Ε. Βενιζέλος: Θα σας πω αμέσως, με τη σειρά των μεγεθών. Το μεγαλύτερο μέγεθος το έχουν στην Ελλάδα οι τράπεζες στα χέρια τους, οι οποίες όπως μου ανακοίνωσαν χθες, εθελοντικά θα συναινέσουν και θα συμφωνήσουν σε όλα τα κεφάλαια του PSI, άρα για τα ομόλογα ελληνικού δικαίου, για παλαιά ομόλογα ξένου δικαίου που έχει εκδώσει η Ελλάδα και για τα εγγυημένα δάνεια των ΔΕΚΟ. Η συμμετοχή τους είναι καθοριστική και σημαίνει πάρα πολλά διότι αυτό θα οδηγήσει και στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, στην εξυγίανση.

Ένα δεύτερο πακέτο που έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία. Τα ασφαλιστικά ταμεία έχουν περίπου αυτή τη στιγμή 20 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία τα διαχειρίζεται κατά το μεγαλύτερο μέρος η Τράπεζα της Ελλάδος μέσω του κοινού κεφαλαίου των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, περίπου 14 δισεκατομμύρια ευρώ και η Τράπεζα της Ελλάδος που είναι ανεξάρτητη και η οποία γνωρίζει τα δεδομένα και η οποία εποπτεύει στο τραπεζικό σύστημα αλλά έχει και την πλήρη εικόνα της ελληνικής οικονομίας και της διεθνούς κατάστασης, απεφάσισε να μετάσχει στο PSI με όλα τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου που έχει, που είναι περίπου 17 δισεκατομμύρια μεταξύ αυτών τα 14 του κοινού κεφαλαίου νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.

Τα ασφαλιστικά ταμεία διαχειρίζονται μόνα τους 6 δισεκατομμύρια ευρώ και προχθές είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε μια συγκέντρωση των Διοικητικών Συμβουλίων των Ασφαλιστικών Ταμείων και να τους πω το εξής πάρα πολύ απλό: Τώρα έχετε ένα χαρτοφυλάκιο το οποίο στη δευτερογενή αγορά έχει πολύ μικρότερη αξία από αυτήν που σας δίνει το PSI. Γιατί το PSI σας δίνει ένα μέρος σε ρευστό, σας δίνει την εγγύηση του αγγλικού δικαίου της συγχρηματοδότησης και σας δίνει και τη ρήτρα αύξησης του ΑΕΠ που είναι τέσσερα δελεαστικά πράγματα για τη διεθνή αγορά.

Η διεθνής αγορά τα βρίσκει δελεαστικά. Εμείς οι Έλληνες εδώ, τι μήνυμα στέλνουμε; Και ιδίως σε Ταμεία όπως το Ταμείο των Δημοσιογράφων, το Ταμείο των Αστυνομικών ή το Ταμείο των Δημοσίων Υπαλλήλων. Τι μήνυμα στέλνουμε; Στέλνουμε μήνυμα ότι προτιμούμε να χρεοκοπήσει η χώρα και να εκμηδενιστούν τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων; Εάν δεν πετύχει το PSI πόσο θα αξίζουν τα ομόλογα αυτά; Θα αξίζουν ένα μεγάλο μηδενικό. Γιατί η χώρα θα έχει εκμηδενιστεί.

Θεωρώ ότι είναι βλαπτικές οι αποφάσεις αυτές και για το εθνικό συμφέρον και για το συμφέρον των ασφαλιστικών ταμείων και για το συμφέρον των συνταξιούχων και εργαζομένων.

Θα μου πείτε, το σύνολο των ομολόγων που έχουν, είναι περίπου 3 δισεκατομμύρια ευρώ, είναι μικρός ο αριθμός αυτός σε σχέση με τον όγκο που αναζητούμε, αλλά μπορεί να ψάχνουμε 1 δισ. ευρώ ή μισό δισ. ευρώ. Δεν είναι συμπεριφορές εθνικά υπεύθυνες αυτές. Και είναι κρίμα να καθοδηγούνται με κίνητρα τα οποία είναι καθαρά και απροκάλυπτα κομματικά κίνητρα.

4) Ν. Χατζηνικολάου: Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για τους ιδιώτες, και ιδίως για τους μικροαποταμιευτές;

Ε. Βενιζέλος: Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι άνθρωποι αυτοί εμπιστεύθηκαν το κράτος και τώρα βρίσκονται στην εξαιρετικά δυσάρεστη θέση να εντάσσονται στο PSI και άρα το σύνολο των ομολόγων λόγω της νομοθεσίας που ισχύει και της ίσης μεταχείρισης παγκοσμίως που πρέπει να κάνουμε, νομικά, τυπικά οδηγείται και αυτό σε μια περικοπή κατά 50%, κατά 53,5%.

Έχω πει όμως σε όλους τους τόνους ότι θα υπάρξει μηχανισμός αναπλήρωσης των απωλειών και αυτό αφορά πρωτίστως αυτούς που αν είχαν καταθέσει τα λεφτά τους σε τράπεζες θα είχαν την εγγύηση του Ταμείου Εγγύησης Καταθέσεων, του ΤΑΕΚΕ, γιατί όπως ξέρετε η κατάθεση είναι μέχρι 100.000 ευρώ ανά πρόσωπο ανά τράπεζα”.

Ήδη από την απάντηση στην πρώτη ερώτηση του Νίκου Χατζηνι­κολάου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει –μέχρι σήμερα– διαψευστεί 3 φορές!

α) Σε λιγότερους από 9 μήνες, το Δεκέμβριο του 2012, η χώρα οδηγήθηκε σε νέο “κούρεμα”, το οποίο ήταν πιο οδυνηρό και πιο καταστροφικό, το οποίο μάλιστα δε φαίνεται να βασίζεται σε κάποια λογική, παρά στον ωμό εκβιασμό που ασκήθηκε από τους εταίρους και την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκβιασμό στον οποίο ενέδωσε χωρίς καμία απολύτως αντίδραση ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

β) Παρά και το δεύτερο κούρεμα (του Δεκεμβρίου 2012), αμφι­σβητείται απ’ όλους εάν το χρέος θα είναι βιώσιμο και εάν κατά το 2020, θα βρίσκεται μόνον στο 120% του ΑΕΠ. Όμως, στην απάντησή του, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δήλωνε “εξαιρετικά σίγουρος” ότι το χρέος θα γίνει βιώσιμο, μετά από το πρώτο PSI. Και μάλιστα, μιλάει για “ενάρετη τροχιά”, μιλάει για ότι “πήραν όποια χειρότερη πρόβλεψη μπορούσαν να πάρουν”. Με όλα αυτά ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποδεικνύει είτε ότι είχε άγνοια για τα θέματα των οποίων προϊστατο και τα οποία χειρίστηκε με τόσο επιζήμιο τρόπο, είτε ότι επέδειξε δόλο κατά την άσκηση των καθηκόντων του, παραπλανώντας παράλληλα και τον ελληνικό λαό.

γ) Η Ελλάδα τελικά δεν μπήκε στην “ενάρετη” τροχιά που ευαγγελιζόταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Και βεβαίως, ούτε και ο ρυθμός ανάπτυξης κατά το 2013 είναι θετικός. Αντίθετα, η χώρα γνωρίζει –για ακόμη μια φορά– μια από τις μεγαλύτερες πτώσεις του ΑΕΠ στη σύγχρονη ιστορία της.

Στη δεύτερη ερώτηση, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδειξε να αναγνωρίζει ότι μετά την αλλαγή του χρέους, τόσον ως προς τους κατόχους, όσο και ως προς το δίκαιο που θα διέπει τα νέα ομόλογα, η Ελλάδα θα βρίσκεται “μπλοκαρισμένη” και με τη “θηλιά στο λαιμό”, χωρίς κάποια επιλογή, παρά μόνον την εφαρμογή των επαχθών όρων που, η χώρα, έχει προσυπογράψει. Περιέργως, ο Ευάγγελος Βενιζέλος δείχνει να θεωρεί ως θετική την εξέλιξη αυτή.

Στην τρίτη ερώτηση, ο τότε Υπουργός Οικονομικών έκανε για μια ακόμη φορά, κάτι που το συνηθίζει. Παίζει με τις λέξεις και τελικά εμπαίζει τη νοημοσύνη μας, λέγοντας ότι οι τράπεζες αποφάσισαν ...προαιρετικά να συμμετάσχουν στη “σφαγή” του PSI. Παράλληλα αναφέρει ότι, η Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία διαχειρίζεται τα κεφάλαια των Ασφαλιστικών Ταμείων, σοφά έκρινε αντί αυτών και ορθά αποφάσισε επ’ ονόματί τους να συμμετάσχει με τα χρήματα των Ταμείων στο PSI.

Το αποκορύφωμα όμως της αυθαιρεσίας, της κατάχρησης της εξουσίας, αλλά και του υπερφίαλου ύφους συμβαίνει όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατηγορεί ως “αντεθνικές” τις διοικήσεις των Ταμείων που αρνούνται να συμμετάσχουν στο PSI με το υπόλοιπο των χρημάτων ή των ομολόγων που τους έχουν απομείνει.

Η ιστορία θα χαρακτηρίσει αυτό ακριβώς το περιστατικό, ως το αποκορύφωμα της αλλοπρόσαλλης και ενδοτικής συμπεριφοράς των ελληνικών Κυβερνήσεων που έσυραν τη χώρα στο PSI και που χειρίστηκαν τις κρατικές υποθέσεις κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της χώρας μας. Οι άνθρωποι που διέλυσαν τα πάντα στα χρόνια της αυθαίρετης και εγκληματικής άσκησης της εξουσίας, οι άνθρωποι που καταχρέωσαν και ξεφτίλισαν τη χώρα, είχαν το θράσος να κατηγορήσουν τις διοικήσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων ως ...προδοτικές, επειδή αυτές πάσχισαν να περισώσουν –ως όφειλαν– την περιουσία των Ταμείων τους, από τον αφανισμό που σχεδίασαν οι δανειστές, σε συνεργασία με την άβουλη ελληνική Κυβέρνηση.

Στο σημείο αυτό, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, θύμισε εκείνον τον κάκιστο εαυτό του, που λίγους μήνες νωρίτερα (Νοέμβριος 2011) απειλούσε τους φτωχούς και τους άνεργους ότι θα τους κόψει το ρεύμα, εάν δεν πληρώσουν το παράλογο “χαράτσι” που σε μια νύχτα αποφάσισε και που πρόχειρα σχεδίασε, για να καλύψει τις δικές του ανεπάρκειες στις διαπραγματεύσεις του με τους εκπροσώπους της τρόικα.

---

[1] Σε απάντηση της Τράπεζας της Ελλάδος το Σεπτέμβριο του 2012, ύστερα από σχετική ερώτηση του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Μητρόπουλου.

[2] Επιπρόσθετα απ’ αυτές, τα ασφαλιστικά ταμεία είχαν ζημιές ύψους € 3,2 δισεκατομμυρίων από το κούρεμα των ομολόγων που είχαν αγοράσει τα ίδια και διακρατούσαν στα χαρτοφυλάκιά τους.

[3] Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, αρ. 6 / 2013, (ΦΕΚ Α’ 128/5-6-2013).

[4] Ο Λουκάς Παπαδήμος υπηρέτησε ως Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας (1994-2002) και ως Αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (2002-2010). Κατείχε το αξίωμα του Πρωθυπουργού κατά το διάστημα από 11 Νοεμβρίου 2011 έως 16 Μαΐου 2012.

[5] Λουκάς Παπαδήμος, “Οι παγίδες που κρύβει το µεγάλο κούρεµα”, Το ΒΗΜΑ, 23/10/2011.

[6] Η συνέντευξη δόθηκε στις 7 Μαρτίου 2012, στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου, στον ραδιοφωνικό σταθμό Real FM. (http://www.evenizelos.gr/el/interviews/3100--real-fm).

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του