Οι μεγάλες αλλαγές που δεν έγιναν

Επί τέσσερα χρόνια, από τον Μάιο του 2010 όταν χρεοκόπησε η χώρα, πραγματοποιούνται μεταρρυθμίσεις με στόχο τη βελτίωση των δημοσιονομικών δεικτών και την αλλαγή της δομής της ελληνικής οικονομίας ώστε να εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά δεδομένα και να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητα που απώλεσε στη δεκαετία του 2000. Υστερα από τις αλλαγές αυτές, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος ότι η Ελλάδα σήμερα είναι μια «κανονική» ευρωπαϊκή χώρα η οποία έχοντας εκσυγχρονίσει τις δομές της έχει δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για οικονομική ανάπτυξη και αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που προκάλεσε η κρίση;

Στον δημοσιονομικό τομέα, οι στόχοι επιτεύχθηκαν. Με τεράστιο κοινωνικό κόστος, το δημοσιονομικό έλλειμμα του 15,6% το 2009 έπεσε στο 2,8% το 2013. Μια επίδοση απολύτως εντυπωσιακή.

Στο επίπεδο των δομών, κάποιες μεταρρυθμίσεις προωθήθηκαν. Η έλλειψη πολιτικής βούλησης, πελατειακές σχέσεις, κατεστημένα συμφέροντα απέναντι σε οποιαδήποτε αλλαγή είχαν ως αποτέλεσμα να επιτευχθούν πολύ λιγότερα από τους στόχους. Το πολιτικό σύστημα αναζητούσε κι έβρισκε παρακαμπτήριους δρόμους προκειμένου να μείνουν αλώβητες δομές της «παλιάς Ελλάδας». Οικονομικοί παράγοντες που πρωταγωνίστησαν στην «προηγούμενη εποχή», και κάποιοι θα έπρεπε να έχουν καταστραφεί με όρους αγοράς, είναι παρόντες και στη μεταμνημονιακή Ελλάδα, μερικοί μάλιστα ενισχυμένοι.

Πόσο καλύτερο είναι σήμερα το ελληνικό Δημόσιο σε σύγκριση με το 2010; Είχαμε σημαντική μείωση προσωπικού, κυρίως λόγω μεγάλου κύματος συνταξιοδοτήσεων και απαγόρευσης προσλήψεων. Ομως οι δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι καλύτερες σήμερα. Για να γίνει αυτό, πρέπει να αλλάξει η δομή της διοίκησης, να μπουν νέοι υπάλληλοι και να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των παλιών.

Στον τομέα της υγείας έγινε οικονομικό νοικοκύρεμα, όμως ο πολίτης σήμερα δεν απολαμβάνει καλύτερες υπηρεσίες απ’ ό,τι στο παρελθόν.

Στον χώρο της παιδείας, ο νόμος Διαμαντοπούλου δημιούργησε προϋποθέσεις να αλλάξουν πολλά στα ΑΕΙ. Από την πρώτη στιγμή όμως υπονομεύθηκε. Η εκπαίδευση συνεχίζει να έχει τις ίδιες παθογένειες που είχε και προ κρίσης και η παραπαιδεία ζει και βασιλεύει απομυζώντας από το κουτσουρεμένο εισόδημα των εργαζομένων.

Στην απελευθέρωση τομέων της οικονομίας, με χίλια βάσανα έγιναν κάποιες αλλαγές κι αυτές με πολλά παραθυράκια. Στο πεδίο της φορολογικής διοίκησης, ύστερα από μεγάλη επιμονή των εταίρων, έγιναν δομικές αλλαγές, οι οποίες δεν έχουν αποδώσει ακόμη στον τομέα της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής.

Στο ασφαλιστικό, οι παρεμβάσεις αφορούν κυρίως περικοπές και αναμένονται οι αποφάσεις που θα οδηγήσουν στον εξορθολογισμό του συστήματος.

Στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος λίγα έχουν αλλάξει κι αναμένονται παρεμβάσεις που θα προωθηθούν ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια μάς έκαναν όλους να σκεφτόμαστε διαφορετικά. Επίσης το κομματικό τοπίο δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που υπήρχε ώς το 2010. Οι δομές της ελληνικής οικονομίας όμως δεν άλλαξαν τόσο ώστε να μιλάμε για νέα χώρα. Πολλές από τις μεγάλες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις παραμένουν ζητούμενο. Κι όχι μόνο αυτό. Κάποιοι περιμένουν εναγωνίως τη στιγμή που θα αναιρέσουν κι αυτά που έγιναν.

 

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΟΔΡΑΣ

Πηγή: kathimerini.gr

 

 

10

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του