Η αποτυχημένη πολιτική της ΕΚΤ

NICHOLAS WAPSHOTT / REUTERS

Η παλιά σχέση αγάπης και μίσους μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής συνεχίζεται. Ενώ η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) έχει ξεκινήσει να περιστέλλει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης για τη στήριξη της οικονομίας, η αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) σκέπτεται να το εγκαινιάσει τώρα. Πρόκειται για μία καθυστερημένη αναγνώριση ή μάλλον για μία ευθεία παραδοχή από τον πρόεδρό της Μάριο Ντράγκι πως πέντε χρόνια λιτότητας απέτυχαν και δεν κατόρθωσαν να οδηγήσουν τις χώρες της Ευρωζώνης εκτός οικονομικής δυσπραγίας. Οι επιλογές της ΕΚΤ οδήγησαν σε μία εντελώς αναίτια τριπλή ύφεσης στην Ευρωζώνη, προξενώντας μια οδυνηρή διαμάχη μεταξύ της γερμανοκρατούμενης γραφειοκρατίας της Ε.Ε. και των μεσογειακών κρατών-μελών, τα οποία πρέπει να υπομείνουν τις δοκιμασίες που επέβαλαν οι Βρυξέλλες. Αγνοώντας τις κραυγές των ανέργων και όσων πίεζαν για επείγοντα μέτρα ενίσχυσης της ανάπτυξης, η ΕΚΤ εφάρμοσε ένα τιμωρητικό σύστημα αξιών, διατεινόμενη ότι τα αγαθά κόποις κτώνται. Το αποτέλεσμα ήταν ατέρμονος κόπος και ελάχιστο όφελος.

Η Ευρωζώνη είχε μόλις 0,2% ανάπτυξη το τέταρτο τρίμηνο του 2013 σε ετήσια βάση, με την ανεργία στο 11,9%. Διέρχεται χρόνιο χαμηλό πληθωρισμό, ο οποίος κατατείνει στην καταστροφικότερη συνθήκη της ιστορίας, τον αποπληθωρισμό. Ο κ. Ντράγκι εξετάζει το ενδεχόμενο να διοχετεύσει μέσω ποσοτικής χαλάρωσης χρήμα στην οικονομία, αλλά καθιστά σαφές πως δεν το εννοεί. Θεωρεί πως η πολιτική αυτή αποτελεί και το ύστατο εργαλείο του να τονώσει τον πληθωρισμό και να αποφύγει την υφεσιακή δίνη με την κατάρρευση τιμών και οικονομικής δραστηριότητας, που απείλησαν την παγκόσμια οικονομία το 2008. Εντούτοις, ευελπιστεί πως η απειλή και μόνον της ποσοτικής χαλάρωσης θα αρκέσει να οδηγήσει τις τιμές σε άνοδο και να διασώσει την Ευρώπη από τον αποπληθωρισμό.

Για μία φορά ακόμη η Ευρώπη άφησε τις ΗΠΑ να την ανασύρουν από τον λάκκο των λεόντων. Με βιασύνη ο υπουργός Οικονομικών επί προεδρίας Τζορτζ Μπους κατάρτισε τεράστιο πρόγραμμα διάσωσης των τραπεζών ύψους 700 δισ. δολαρίων στα τέλη του 2008 για να αποτρέψει την επερχόμενη ύφεση. Ο διάδοχός του, ο Δημοκρατικός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα συνέχισε την ίδια πολιτική με κονδύλια 787 δισ. δολαρίων επιπλέον και χωρίς μία ψήφο από τους Ρεπουμπλικανούς. Οι Ευρωπαίοι, τώρα, όταν οι Αμερικανοί αποκαθιστούσαν την παγκόσμια οικονομία, αποφάσισαν με καθυστέρηση να ελέγξουν τον χρηματοπιστωτικό τους κλάδο και να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις στις υπερβολικά γενναιόδωρες εργασιακές και προνοιακές δομές, που χρηματοδοτούσαν με υψηλό κρατικό δανεισμό.

Το έξυπνο σχέδιο των Ευρωπαίων ήταν να αφήσουν την Αμερική να επωμιστεί το οικονομικό βάρος, ενώ εκείνοι θα επωφελούνταν από το πλεονέκτημα της άνθησης του εμπορίου ως αποτέλεσμα της ανάκαμψης χάρις στις ΗΠΑ. Οι Ευρωπαίοι διακήρυσσαν πως η οικονομική πολιτική των Αγγλοσαξόνων βύθισε τον κόσμο στην ύφεση, οπότε εκείνοι έπρεπε να τον σώσουν. Μπορεί να χαμογελούσαν πονηρά, όταν οι Αμερικανοί πλήρωναν τον λογαριασμό, αλλά ξύπνησαν την επόμενη ημέρα με οδυνηρό χανγκόβερ.

Η αμερικανική ανάπτυξη, στην οποία προσέβλεπαν οι Ευρωπαίοι για να σωθούν από τον αφανισμό, δεν ήταν επαρκής να αναζωογονήσει την οικονομία στην Ιταλία, την Ισπανία και την Ελλάδα. Η υψηλή τους ανεργία -13,0%, 25,6% και 27,5% αντίστοιχα- παρατείνεται, διαβρώνοντας απειλητικά την κοινωνία. Οι Γερμανοί, ίσως οι μόνοι που επωφελήθηκαν από το καθεστώς λιτότητας στην Ε.Ε. και εξαιτίας της ισοτιμίας του ευρώ, δρέπουν τους καρπούς της θύελλας υπό τη μορφή απώλειας εξουσίας και εκδηλώσεων μίσους από τον Νότο. Και αυτό μπορεί να μην ήταν τίποτε άλλο από μια θλίψη στο εσωτερικό της Ευρώπης, εάν δεν αφορούσε τις ευρείες επιπτώσεις σε μία αδύναμη και πολιτικά διχασμένη ήπειρο. Με τον ρωσικό λύκο να κρούει την πόρτα της Ουκρανίας, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν την ισχύ να απαντήσουν άμεσα και να θέσουν φρένο στις επεκτατικές βλέψεις του Βλαντιμίρ Πούτιν.

 

 

Πηγή: kathimerini.gr

 

 

10

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του