Οι άγραφοι νόμοι και η αδικία

Νίκος Κωνσταντάρας

Οταν συμβεί το αναπόφευκτο και πέσει φως στα παρασκήνια της δημόσιας ζωής και των κρατικών μηχανισμών, τρομάζουμε με τη θέα της αβύσσου, βλέπουμε ότι η απαξίωση ή η ολιγωρία των θεσμών οδηγεί στην υπονόμευση της κοινωνίας, στη βαρβαρότητα και στο χάος. Η αποκάλυψη της υπόγειας σχέσης στενού συμβούλου του πρωθυπουργού με τη Χρυσή Αυγή, καθώς και η δολοφονία ενός δολοφόνου από τους φύλακές του, είναι μόνο τα πιο πρόσφατα περιστατικά που δείχνουν τις τραγικές συνέπειες όταν η κοινωνία ανέχεται την παραβίαση των κανόνων, όταν προσωπικά συμφέροντα, αισθήματα και αυτοσχεδιασμοί καταργούν τα όρια.

Εως προχθές, ο Παναγιώτης Μπαλτάκος ήταν «εγκατεστημένος» στον στενό κύκλο του Αντώνη Σαμαρά. Η θέση αυτή και το αξίωμα του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης καθιστούσαν τον κ. Μπαλτάκο σημαντικότατο παράγοντα της κυβερνητικής πολιτικής. Ο ρόλος του ήταν αποφασιστικός σε σειρά κορυφαίων ζητημάτων. Ο ρόλος του στο κλείσιμο της ΕΡΤ, οι αντιρρήσεις για τη θέσπιση αντιρατσιστικού νόμου, ο δίαυλος επικοινωνίας με τη Χρυσή Αυγή ενοχλούσαν τους κυβερνητικούς εταίρους, αλλά ήταν στο πλαίσιο των καθηκόντων του και μπορούσαν να δικαιολογηθούν από τη βούληση του κ. Μπαλτάκου να προωθήσει μια δεξιά (έως ακραία) πολιτική ιδεολογία. Εκεί που στραβώνει η υπόθεση, όμως, είναι όταν ο ίδιος αυτονομείται και παραβιάζει την εμπιστοσύνη του προϊσταμένου του ώστε να προωθήσει δικά του συμφέροντα. Η βιντεοσκοπημένη συνομιλία του κ. Μπαλτάκου με το στέλεχος της Χρυσής Αυγής που είδε το φως της δημοσιότητας δηλώνει τη μεταξύ τους μεγάλη οικειότητα και εμπιστοσύνη, ενώ όσα υπονοεί ο πρώτος για πολιτικά αίτια της δίωξης της νεοναζιστικής οργάνωσης συνιστούν πράξη συνωμοσίας εναντίον της κυβερνήσεως την οποία υπηρετεί. Αυτονομούμενος, ο γενικός γραμματέας ξεφεύγει από τα όρια του θεσμού και ανοίγει την πόρτα στην καταστροφή.

Ο ξυλοδαρμός έως θανάτου του βαρυποινίτη ο οποίος είχε δολοφονήσει δεσμοφύλακα είναι η πιο πρωτόγονη απόδειξη ότι οι «άγραφοι νόμοι», η ανεπάρκεια ή ολιγωρία των θεσμών, η παραβίαση των κανόνων, οδηγούν στη βία και στο χάος. Οι ελληνικές φυλακές είναι εφιαλτικές – μέσα τους στοιβάζονται περισσότεροι άνθρωποι από όσους χωρούν, οι υποδομές είναι ελλιπέστατες, οι δεσμοφύλακες λιγότεροι από όσους χρειάζονται και, συνήθως, η επίβλεψη αδιάφορη, αν όχι κακόβουλη. Υπό τέτοιες συνθήκες, οι φύλακες αδυνατούν να προστατεύσουν εαυτούς και κρατουμένους. Αγραφος νόμος είναι ότι εάν κρατούμενος επιτεθεί σε φύλακα, θα το μετανιώσει. Ετσι, η άγρια δολοφονία ενός φύλακα οδήγησε στην ανηλεή εκδίκηση – σαν να μην υπάρχουν διαδικασίες και θεσμοί αιώνων για τη διαχείριση τέτοιων περιστάσεων.

Οταν στεκόμαστε μπροστά στην άβυσσο, μόνο μας στήριγμα είναι ότι άλλοι στάθηκαν στο ίδιο σημείο πριν από εμάς. Εκαναν λάθη, έμαθαν από αυτά, θέσπισαν θεσμούς και κανόνες για να ελαττώσουν τους κινδύνους. Εμείς συνεχώς αγνοούμε τα επιτεύγματα του πολιτισμού και επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας. Τώρα, μόνο η Δικαιοσύνη μπορεί να αποδείξει ότι οι διώξεις εναντίον μελών της Χρυσής Αυγής είναι δίκαιες. Η Δικαιοσύνη, επίσης, έχει την ευθύνη να επιβάλει την τάξη στις φυλακές, να εξασφαλίσει ανθρώπινες συνθήκες για τους φυλακισμένους και τους δεσμοφύλακες. Οι «άγραφοι νόμοι» ανοίγουν τον δρόμο στην αδικία.

 

 

 

Πηγή: kathimerini.gr

 

 

 

11

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του