Τί είναι αυτό που κάνει αλαζόνες τους ανθρώπους, μόλις αυτοί αποκτήσουν μία -πρόσκαιρη- εξουσία; Η περίπτωση του Χάρη Θεοχάρη.

Όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του ως Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων, ο Χάρης Θεοχάρης έδινε την εντύπωση ενός ήρεμου και φιλικού ανθρώπου. Σήμερα, μερικούς μήνες αργότερα, τείνει και αυτός να θυμίσει τον τερατώδη Ευάγγελο Βενιζέλο, στις χειρότερες στιγμές του ως Υπουργού Οικονομικών. (Όλοι θα θυμάστε τον απερίγραπτο και οργισμένο Βενιζέλο να απειλεί τους πολίτες που διαμαρτύρονταν για την επιβολή του χαρατσιού, εκείνο το -καταστροφικό για τη χώρα- φθινόπωρο του 2011).

Τί είναι αυτό που αλλάζει έναν άνθρωπο, όταν αυτός αποκτά εξουσία; Τί είναι αυτό που τον κάνει τόσο αλαζόνα, τόσο απόμακρο από τους πολίτες, τους οποίους υποτίθεται ότι θα υπηρετήσει, τόσο κυριαρχικό και κυρίως, τόσο τυφλό;

Γράφτηκε αυτές τις μέρες ότι, ο Χάρης Θεοχάρης, αυτή τη φορά απειλεί με πρόστιμο, 100 ευρώ κατ' ελάχιστον, όσους πολίτες δε δηλώσουν προς τις υπηρεσίες του, διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. (Δείτε το σχετικό άρθρο).

Και βέβαια, δεν είμαι αντίθετος προς την υποχρέωση των πολιτών να συνεισφέρουν σύμφωνα με τις δυνάμεις τους στη λειτουργία του Κράτους μας. Και από την άλλη πλευρά, εκτιμώ ότι το Κράτος έχει την υποχρέωση να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να εισπράξει αυτά που -δίκαια- του αναλογούν. Άσχετα του εάν καμία από τις υποχρεώσεις αυτές δεν τηρήθηκε κανονικά στις τελευταίες δεκαετίες.

Όμως, το φιρμάνι που ετοιμάζεται να μας στείλει ο κ. Θεοχάρης, μου δημιουργεί μερικές σκέψεις και πολλά ερωτήματα. Κατ' αρχάς, ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τις ατομικές μου ελευθερίες. Γιατί θα πρέπει να έχω υποχρεωτικά email; Ακόμη περισσότερο γιατί θα πρέπει να έχω υποχρεωτικά σύνδεση ίντερνετ; Ή, γιατί θα πρέπει να ξέρω να χειρίζομαι τον υπολογιστή, το ίντερνετ ή και το email; Άραγε, μου το δίδαξε κάποιος;

Τα παραπάνω, δε συνιστούν ρητορικά ερωτήματα με κάποια πρόθεση λαϊκισμού. Είναι ερωτήματα που προκύπτουν αβίαστα και φυσιολογικά. Και για πολλούς συμπολίτες μας, είναι και απολύτως υπαρκτά.

 

Να πάμε όμως και σε πιο πρακτικά ζητήματα που ανακύπτουν με βάση τις διαθέσεις και το σχεδιασμό του κ. Θεοχάρη. Ας μην ξεχνάμε ότι, όταν ο Γραμματέας μου στείλει ένα email, τεκμαίρεται ότι: α) εγώ έλαβα γνώση του μηνύματος και β) έλαβα γνώση ακριβώς τη μέρα και την ώρα που αυτός το απέστειλε. Και, σύμφωνα με το νόμο, αρχίζουν να τρέχουν οι διάφορες προθεσμίες που -με βάση τους νόμους- έχω στη διάθεσή μου για να ασκήσω τα διάφορα δικαιώματά μου (ενστάσεις, διοικητικές προσφυγές κλπ).

Μπορεί αυτό να είναι λογικό; Ας υποθέσουμε ότι λείπω σε ένα ταξίδι. Ή είμαι άρρωστος, ή νοσιλεύομαι. Ή μου έχουν κόψει το ίντερνετ επειδή δεν είχα να το πληρώσω. Ή μου έχουν “χακέψει” το λογαριασμό. Ή στο κάτω κάτω, δεν έχω το χρόνο, ή το κέφι και δεν ανοίγω το ίντερνετ ή το email μου. Και δεν αναφέρομαι μόνο σε δικαιώματά μου. Αναφέρομαι σε ανθρώπινες καταστάσεις, πολύ φυσιολογικές και πολύ συχνές.

 

Η διαδικασία της επίδοσης με δικαστικό επιμελητή, είναι όντως λίγο αρχαία (και δαπανηρή), πλην όμως διασφαλίζει τα ανθρώπινα και τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών. Μπορεί να αποφασίσει έτσι εύκολα ο κ. Θεοχάρης να την καταργήσει; Και αλήθεια, ποιός είναι ο κ. Θεοχάρης για να το αποφασίσει; Ή, τί θα κάνει ο κ. Θεοχάρης και η Κυβέρνηση όταν η διαδικασία αυτή καταπέσει σε κάποιο δικαστήριο;

 

Δεν είμαι ψυχολόγος ώστε να μπορώ να εξηγήσω τί είναι αυτό που αλλάζει τόσο τη συμπεριφορά των ανθρώπων που τυχαίνει να αποκτήσουν μία πρόσκαιρη εξουσία. Ως πολίτης όμως, μπορώ να δω ότι οι πρακτικές του κ. Θεοχάρη κάνουν κακό στην κοινωνία. Και δε με ενδιαφέρει εάν τα “ψωμιά” του είναι πολλά ή λίγα. Με ενδιαφέρει ότι καταπιέζει ακόμη περισσότερο τους πολίτες και ανοίγει νέα μέτωπα. Και το κάνει αυτό σε μία στιγμή που το κύριο μέλημά του θα έπρεπε να είναι η βελτίωση των σχέσεων μεταξύ κράτους και πολίτη. Έτσι ώστε, νοιώθοντας ότι ζούμε σε ένα κράτος δικαίου, να δουλέψουμε με κέφι, για να βγάλουμε την πατρίδα μας από τη δύσκολη φάση στην οποία άλλοι αλαζόνες την έφεραν.

 

(Από το site www.i-siatras.gr . Η δημοσίευση απόψεων στο site του Συλλόγου δε σημαίνει απαραίτητα και την υιοθέτησή τους από το Σύλλογο)

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του