Στο «κόκκινο» το ασφαλιστικό από το 2015

Την αναγκαιότητα νέου πλαισίου χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος με την ανεύρεση νέων πόρων εκτός του Κρατικού Προϋπολογισμού, αναδεικνύουν τα ευρήματα της νέας μελέτης που έκανε το ΙΝΕ - ΓΣΕΕ (από τους Σ. Ρομπόλη και Β. Μπέτση) για λογαριασμό της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ).

Σύμφωνα με την παρουσίαση της μελέτης, χθες, η ανεύρεση νεών πηγών και πόρων καθίσταται ζήτημα άμεσης προτεραιότητας. Ως πιθανές πηγές το ΙΝΕ υποδεικνύει, μεταξύ άλλων, την αύξηση των αντικειμενικών αξιών της δημόσιας περιουσίας, τις κρατικές προμήθειες, τα δημόσια έργα. Το βέβαιο είναι ότι «η οριακή ισορροπία εισροών - εκροών στο κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα της χώρας ανατρέπεται τη διετία 2014-2015 και κυρίως από το τέλος του 2015», οπότε και θα απαιτηθεί αύξηση της χρηματοδότησης τουλάχιστον κατά 0,56% του ΑΕΠ. Αυτό το συμπέρασμα καταδεικνύει ότι το «κραχ» ενός συστήματος που θα συνέχιζε να λειτουργεί με αποθεματικά μέχρι το 2025-2026 έρχεται νωρίτερα, μία δεκαετία πριν. Την παράταση του συστήματος μέχρι το 2025 θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τα νέα αυξημένα ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης και οι περικοπές στις συντάξεις εάν δεν συνοδεύονταν από την εκτόξευση της ανεργίας και τις μειώσεις μισθών.

Τα ανωτέρω εντείνουν τις ανισορροπίες οι οποίες εμφανίζονται παρά τις όποιες παρεμβάσεις έγιναν στις συνταξιοδοτικές δαπάνες, λόγω των ραγδαίων δημογραφικών μεταβολών στον πληθυσμό της χώρας. Κυρίως δε λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της ταυτόχρονης μείωσης των γεννήσεων. Οι παράγοντες αυτοί σηματοδοτούν την επιταχυνόμενη μείωση του πληθυσμού, η οποία συμβάλλει στην αύξηση των συνταξιοδοτικών δαπανών κατά 15%. Με διαφορετικά σενάρια εκτίμησης της θνησιμότητας αυτή η επιβάρυνση προσεγγίζει το 27% το έτος 2050.

Οπως υπενθυμίζουν οι μελετητές, οι ηλικιωμένοι ζουν περισσότερο και υγιέστερα σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους των προηγούμενων γενεών. Το 2010 η προσδοκώμενη ζωή στην ηλικία των 65 ετών ήταν 17 χρόνια για τους άνδρες και 21 χρόνια για τις γυναίκες. Επίσης, η πιθανότητα επιβίωσης ενός νεογέννητου αγοριού μέχρι και την ηλικία των 65 ετών είναι άνω του 80%, ενώ η αντίστοιχη πιθανότητα για ένα κορίτσι είναι 90%. Αυτή η εξέλιξη σημαίνει ότι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής υποδηλώνει την καταβολή συνταξιοδοτικών παροχών για ακόμη πιο μακρές περιόδους και θέτει επί τάπητος το ακανθώδες ερώτημα: με ένα σταδιακά μικρότερο αριθμό εργαζομένων και ένα σταδιακά μεγαλύτερο αριθμό συνταξιούχων, ποιο τελικώς θα είναι το νέο πλαίσιο χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος;

 

 

 

Xριστινα Κοψινη

Πηγή: kathimerini.gr

 

 

 

 

9

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του