Το πραγματικό ρίσκο της Γερμανίας

Του Δημητρη Τσιοδρα

Αν θα μπορούσαν να συμπυκνωθούν σε μία λέξη οι λόγοι που οδήγησαν στην εντυπωσιακή επιτυχία της Αγκελα Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές, η λέξη αυτή θα ήταν «ασφάλεια». Εχοντας επίγνωση των επιθυμιών των ψηφοφόρων, το κεντρικό προεκλογικό σύνθημα της υποψηφίου των Χριστιανοδημοκρατών για την καγκελαρία ήταν «Οχι πειράματα». Τι φοβούνται οι Γερμανοί; Η οικονομία τους πηγαίνει καλά, η ανεργία βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο και το κόστος δανεισμού κινείται σε ιστορικά χαμηλά. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι σημαντικό κομμάτι της σημερινής ευημερίας τους οφείλεται στη δημιουργία του ευρώ. Η γερμανική οικονομία στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις εξαγωγές, που αποτελούν το 52% του γερμανικού ΑΕΠ. Το 60% των εξαγωγών κατευθύνεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το 40% στην Ευρωζώνη. Παρότι, από το 2007 άρχισε να αυξάνει σημαντικά ο προσανατολισμός σε άλλες αγορές (το μερίδιο των γερμανικών εξαγωγών προς την Ασία έχει φθάσει το 16%, ενώ σταθερά αυξητικές τάσεις την ίδια περίοδο παρουσιάζει και το εμπόριο με τις ΗΠΑ), αντιλαμβάνονται ότι η προστασία της Ευρωζώνης αποτελεί όρο sine qua non για τη διατήρηση της ευημερίας τους. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, το ευρωσκεπτικιστικό κόμμα Alternative für Deutschland (Εναλλακτική για τη Γερμανία) δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την είσοδό του στη γερμανική Βουλή.

Από την άλλη, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, οι Γερμανοί ψηφοφόροι εκτιμούν ότι μπαίνουν σε επικίνδυνες περιπέτειες αν η χώρα τους εγγυηθεί με κάποιο τρόπο χρέη των χωρών του Νότου ή συμβάλει στη ροή κοινοτικών κεφαλαίων δίχως πολύ αυστηρούς όρους και χωρίς επιμονή στην προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών, ώστε οι οικονομίες αυτές να συγκλίνουν με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές.

Είναι έτσι ή μήπως η επιμονή αυτή συνδέεται με την επιθυμία της Γερμανίας για ευρωπαϊκή κυριαρχία; Είναι προφανές ότι παρότι μιλάμε για Ευρωπαϊκή Ενωση, ο ανταγωνισμός των εθνικών κρατών στο εσωτερικό της δεν έχει εκλείψει. Και η Γερμανία έχει δείξει πολλές φορές στο παρελθόν ότι επιθυμεί να κυριαρχήσει στην ήπειρο. Προφανώς έχει διδαχθεί από την Ιστορία ότι η κυριαρχία στην Ευρώπη είναι αδύνατη. Δεν το πέτυχαν οι Αψβούργοι, δεν το πέτυχε ο Ναπολέων, δεν το πέτυχε ο Χίτλερ. Η Γερμανία είναι η πιο ισχυρή χώρα, έχει τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, αλλά δεν έχει το μέγεθος να κυριαρχήσει.

Μπορεί να διαμορφώνει συσχετισμούς μόνο μέσα από πολύ ισχυρές συμμαχίες, κυρίως με τη Γαλλία. Δεν μπορεί να διατηρήσει ούτε καν τη σημερινή θέση της αν δεν αλλάξει πολιτική απέναντι στην Ευρωζώνη. Η επιμονή στην αυστηρή λιτότητα στον Νότο, σε συνδυασμό με τη διαρκή φυγή κεφαλαίων από τις χώρες της περιφέρειας λόγω της αβεβαιότητας, υπονομεύει τον στόχο για διαρθρωτικές αλλαγές, με κίνδυνο διάλυσης του κοινού νομίσματος. Και η πρώτη που θα πληγεί θα είναι η Γερμανία.

Οι Γερμανοί αντιλαμβάνονται ότι δίχως την Ευρωπαϊκή Ενωση ο παγκόσμιος οικονομικός και πολιτικός ρόλος τους υποβιβάζεται σε αυτό της μεσαίας δύναμης. Για να διατηρήσουν το σημερινό status, οφείλουν να αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες. Αλλιώς, αυτό που τώρα φαίνεται «σίγουρο βήμα» εμπεριέχει στην πραγματικότητα τεράστιο ρίσκο.

 

 

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

 

 

8

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του