Μύθοι και αλήθειες για τον κατώτατο μισθό

Οι εργαζόμενοι στα fast foods απήργησαν για μία ημέρα την περασμένη εβδομάδα σε 60 αμερικανικές πόλεις, απαιτώντας ένα κατώτατο ωρομίσθιο της τάξεως των 15 δολαρίων, υπερδιπλάσιο από το τρέχον, εγγυημένο από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, που ανέρχεται στα 7,25 δολ. Η παναμερικανική εκστρατεία με τίτλο «Δώστε μάχη για 15» οργανώθηκε από τη Διεθνή Ενωση Εργαζομένων στις Υπηρεσίες.

Αισθάνομαι άσχημα για όσους εργάζονται για το κατώτατο ωρομίσθιο. Αισθάνομαι ακόμη πιο άσχημα για εκείνους που εργάζονται με το κατώτατο ωρομίσθιο, χρησιμοποιώντας μια τέτοια θέση εργασίας μεταβατικά προς μία καλύτερη αμειβομένη, οι οποίοι όμως δεν θα έχουν πλέον αυτήν την ευκαιρία λόγω της αύξησης του κατώτατου ωρομισθίου! Ενα υψηλότερο ωρομίσθιο από το τρέχον κατώτατο είναι μια πολύ καλή ιδέα για εκείνους που σκοπεύουν να κρατήσουν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τη δουλειά που τους το πληρώνει. Δεν είναι όμως τόσο καλή ιδέα για εκείνους που δεν θα μπορούν να βρουν δουλειά, διότι εταιρείες όπως η McDonald Corp., για παράδειγμα, θα αρχίσουν να απαιτούν από τους -υψηλότερα αμοιβόμενους πλέον- υπαλλήλους τους να κάνουν κάτι περισσότερο απ’ ό,τι προσφέρουν σήμερα.

Η αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου για να μειωθεί η φτώχεια έχει το αντίθετο αποτέλεσμα. Γιατί λοιπόν μια ιδέα, η οποία παραβιάζει την πιο βασική αρχή της οικονομικής επιστήμης, έρχεται και ξανάρχεται στο προσκήνιο; Ισως ικανοποιεί τα ανθρωπιστικά ένστικτά μας, αλλά ως κοινωνική πολιτική είναι αποτυχημένη.

Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Οπως συμβαίνει με όλα τα αγαθά και τις υπηρεσίες, υπάρχει προσφορά και ζήτηση για απασχόληση στις αγορές τους. Η προσφορά και η ζήτηση «συναντώνται» στην αποκαλούμενη τιμή ισορροπίας. Οι παράπλευρες απώλειες του καθορισμού ανώτατης ή κατώτατης τιμής έχουν διαπιστωθεί και αποδειχθεί πολύ καλά στο παρελθόν. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της επιβολής ανώτατων ενοικίων στην πόλη της Νέας Υόρκης στο παρελθόν. Οδήγησε σε έλλειψη προσφοράς καθώς πολλοί ιδιοκτήτες αποφάσισαν να μη νοικιάσουν τα διαμερίσματά τους σε τιμές κάτω εκείνων που θεωρούσαν ότι μπορούσαν να πετύχουν στην αγορά. Η έλλειψη προσφοράς, μάλιστα, στις περιοχές όπου είχε επιβληθεί ο έλεγχος τιμών των ενοικίων, ώθησε στα ύψη τα ενοίκια σε άλλες, κοντινές γειτονιές ή ακίνητα που δεν «προστατεύονταν» από τη συγκεκριμένη ρύθμιση. Το αποτέλεσμα της επιβολής κατώτατων ορίων τιμών είναι ακριβώς το αντίθετο. Δημιουργεί πλεόνασμα. Περισσότεροι άνθρωποι –μια αύξηση της προσφοράς εργατικών χεριών– θα θέλουν να εργάζονται στα McDonald’s εφόσον το ωρομίσθιο θα είναι 15 αντί 7,25 δολάρια την ώρα. Περισσότεροι θα θέλουν τότε να επανέλθουν στην αγορά εργασίας και η ανεργία θα αυξηθεί, διότι ως άνεργοι καταμετρώνται όσοι αναζητούν ενεργά απασχόληση. Οσο πιο υψηλό το κόστος της απασχόλησης, όμως, τόσο χαμηλότερη η ζήτηση εργατικών χεριών...

Ορισμένοι οικονομολόγοι επισημαίνουν ότι λιγότεροι από το 5% των εργαζομένων στις ΗΠΑ αμείβονται με το κατώτατο ωρομίσθιο, άρα οι επιπτώσεις της αύξησής του στην αγορά εργασίας θα είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Αλλες μελέτες δείχνουν όμως ότι η αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου έχει πολύ ευρύτερες επιπτώσεις στο σύνολο της αγοράς εργασίας. Για παράδειγμα, η κατά 10% αύξηση του κατώτατου ωρομισθίου υπολογίζουν ότι μειώνει την καθαρή αύξηση νέων θέσεων εργασίας σε επιχειρήσεις που αναπτύσσονται κατά περίπου 2%. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε αλλαγή από την πλευρά της προσφοράς –εργατικών χεριών, δηλαδή περισσότερα, που σημαίνουν και περισσότερες επιλογές για τους εργοδότες– δεν αρκεί για να ξεπερασθούν οι αρνητικές επιπτώσεις στην πλευρά της ζήτησης αναφορικά με την αύξηση του εργατικού κόστους...».

Τέλος επισημαίνεται ότι τα fast foods δαπανούν περί το ένα τρίτο των εσόδων τους για μισθούς. Εκτιμάται ότι, αν διπλασιασθεί το κατώτατο ωρομίσθιο, φθάνοντας στα 15 δολάρια, η τιμή του «χάμπουργκερ» τύπου Big Mac θα φτάσει από τα 1,28 δολάρια στα 5,27...

 

 

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

 

 

8

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του