Ενιαίος Φόρος Ακινήτων: Πρόταση για αύξηση του αφορολόγητου ορίου, κατά το ποσό του οφειλόμενου δανείου

“Όσα παίρναμε, θα παίρνουμε” λέει -με αυστηρό και αφοπλιστικό ύφος- όπου βρεθεί και όπου σταθεί, ο Υπουργός των Οικονομικών κ. Στουρνάρας, αναφερόμενος στον σχεδιαζόμενο Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. “3,2 δισεκατομμύρια παίρναμε, 3,2 δισεκατομμύρια θα πάρουμε”.
Εκ πρώτης όψεως έτσι είναι. Τόσα έπαιρνε, ή τόσα σχεδίασε να πάρει και ενέκρινε μέσω του Προϋπολογισμού η Βουλή. Το ζήτημα όμως είναι ότι, ένα μεγάλο μέρος από αυτά τα 3,2 δισεκατομμύρια, δεν ήταν σταθερά, αλλά έκτακτα, τόσο σύμφωνα με την αρχική ονομασία του φόρου (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών - ΕΕΤΗΔΕ- το οποίο εξακολουθεί να είναι αμφισβητούμενης νομιμότητας, παρά τις προσπάθειες του Συμβουλίου της Επικρατείας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα), όσο και σύμφωνα με τη λογική που το είχε επιβάλει ο κ. Βενιζέλος, το Σεπτέμβριο του 2011.
Συνεπώς, όταν ο κ. Στουρνάρας μιλάει για τα 3,2 δισεκατομμύριά του, θα ήταν καλό να μη μιλάει με αυτό το αυστηρό ύφος, αλλά να δείχνει ότι ο ίδιος -πρώτος απ’ όλους- κατανοεί το πώς έχουν τα πράγματα. Επειδή συχνά το ύφος και η στάση κάποιου έχουν μεγαλύτερη σημασία, ακόμη και από την ουσία του θέματος.

Αντιλαμβανόμαστε τα αδιέξοδα του Υπουργού των Οικονομικών και του συνόλου του Κράτους. Καταδικάζουμε τους λόγους για τους οποίους οδηγηθήκαμε στα αδιέξοδα αυτά και διαφωνούμε -σε μεγάλο βαθμό- με την ακολουθούμενη πολιτική αντιμετώπισής τους. Όμως, επειδή όταν επιχειρούμε να διατυπώσουμε προτάσεις, δε θα πρέπει να είμαστε γενικά και αόριστα αφοριστικοί και επειδή ο στόχος μας είναι να προτείνουμε λύσεις και όχι να φιλοσοφούμε γύρω από θεωρίες, ας δεχθούμε ότι, όντως, το Κράτος έχει προϋπολογίσει να συλλέξει 3,2 δισεκατομμύρια από τη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας. Άλλωστε, αυτό προβλέπεται και στον Προϋπολογισμό που ψηφίστηκε από τη Βουλή. Και εφ’ όσον -καλώς ή κακώς- ψηφίστηκε, θα δεχθούμε ότι θα πρέπει να τηρηθεί.

Επί όλων των παραπάνω, έχουμε να κάνουμε τις παρακάτω παρατηρήσεις:

α) Ο λαός, ο οποίος είναι τελικά αυτός που πληρώνει την κρίση, απαιτεί από τη Κυβέρνησή του και το ευρύτερο πολιτικό σύστημα, να αρχίσει επιτέλους να σέβεται τον αγώνα και τις θυσίες του. Και αυτό σημαίνει κάτι απλό: Σεβασμό στους φόρους του! Το οποίο με τη σειρά του μεταφράζεται σε επίτευξη αποδοτικότερης λειτουργίας του Κράτους, σε μείωση της σπατάλης και σε τιμωρία όσων τον κλέβουν και τον εξαπατούν. Αν ο λαός έβλεπε ότι γίνονται όλα αυτά και εάν έβλεπε ότι υπάρχει μία βελτιωμένη ανταποδοτικότητα έναντι των χρημάτων που καταβάλλει, τότε θα ήταν περισσότερο ανεκτικός και θα στήριζε πιο ενεργά την εθνική προσπάθεια για το ξεπέρασμα της κρίσης.

β) Το χαράτσι (ΕΕΤΗΔΕ) ήταν ένας άδικος φόρος ο οποίος επιβλήθηκε με έναν απαράδεκτο τρόπο και στηρίχθηκε πάνω σε μία βάρβαρη απειλή (διακοπή της ηλεκτροδότησης). Και βέβαια, ο λαός τιμώρησε τον εμπνευστή της, κ. Βενιζέλο, δύο φορές στις εκλογές του 2012. Το ΕΕΤΗΔΕ, πέραν του ότι ήταν άδικος ως φόρος, υπήρξε άδικο και στην κατανομή του βάρους. Δηλαδή, ήταν άδικο, να πληρωθεί ο φόρος των ακινήτων -που δημιουργήθηκε το 2011-, μόνον απ’ όσους είχαν ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα. Απλά, εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με δεδομένη την ανοργανωσιά των δημοσίων υπηρεσιών, αυτά τα ακίνητα μπορούσαν να εντοπιστούν εύκολα, μέσω του μηχανισμού και των αρχείων της ΔΕΗ. Αν όντως, όπως φημολογείται, με τη θέσπιση του Ενιαίου Φόρου Ακινήτων, επιτευχθεί η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, τότε ο συγκεκριμένος φόρος γίνεται πιο “δίκαιος”.
Σε έναν φόρο περιουσίας (επειδή περί αυτού πρόκειται) είναι αδιανόητο το κριτήριο της φορολογίας να είναι μόνον η χρήση ή όχι ηλεκτρικού ρεύματος! Είναι εντελώς άδικο να πληρώνει φόρο περιουσίας ένα διαμέρισμα που έχει ηλεκτρικό ρεύμα και να μην πληρώνει το διπλανό που τυχαίνει να είναι κενό, ή ακόμη και το διπλανό οικόπεδο το οποίο έχει μεγάλη αξία, αλλά ακόμη δεν το έχουν αξιοποιήσει.
(Θα πρέπει να γίνει κατανοητό και σαφές: Ο φόρος περιουσίας πλήττει την αξία ενός πράγματος και όχι το εάν αποφέρει εισόδημα - στην περίπτωση αυτή, το εισόδημα που δημιουργείται φορολογείται μέσα από τον φόρο εισοδήματος).

γ) Υφίσταται συνταγματική υποχρέωση του Κράτους να στηρίζει τους αδυνάτους. Όσο και με όποιον τρόπο μπορεί. Στα πλαίσια αυτής της υποχρέωσής του, το Κράτος όχι μόνο δύναται, αλλά επιβάλλεται να διαφοροποιεί τους γενικούς κανόνες φορολογίας. Και άλλωστε, το κάνει αρκετά συχνά.
Με βάση αυτό το σκεπτικό, κρίνεται ότι, τα “οριζοντίου” τύπου φορολογικά μέτρα, συχνά προκαλούν αδικίες. Ιδίως δε σε φάσεις κοινωνικής κρίσης, όπως η σημερινή.
Κατά τις τελευταίες μέρες, γινόμαστε δέκτες παραπόνων, διαμαρτυριών, ακόμη και φωνών απόγνωσης από πολίτες, εν όψει της κατάθεσης του νομοσχεδίου για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. Πέραν απ’ όσα σχόλια είναι λανθασμένα, υπερβολικά ή αυτά που οφείλονται σε ελλιπή πληροφόρηση, πολλά από τα σχόλια που δεχόμαστε είναι σωστά και βασίζονται σε δίκαια επιχειρήματα.
Έχοντας καταγράψει και συζητήσει τα σχόλια των πολιτών, καταλήγουμε σε μία πολύ συγκεκριμένη πρόταση, την οποία θα υποβάλουμε προς τον Υπουργό των Οικονομικών, προς τα πολιτικά κόμματα και τους βουλευτές. Η πρόταση αυτή έχει ως εξής:
“Πέραν του αφορολόγητου ορίου  των 50.000 ευρώ το οποίο θα προβλέπεται επί της ακίνητης περιουσίας του κάθε φορολογούμενου, θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη τα οφειλόμενα ποσά στις τράπεζες, τα οποία δανείστηκε κάποιος για να αποκτήσει το ακίνητό του.
Προτείνουμε την αύξηση του αφορολογήτου ποσού, κατά το ανεξόφλητο ύψος του δανείου (έως το όριο των 130.000 ευρώ), για όσους: α) έχουν εισόδημα κάτω των € 25.000, β) είναι άνεργοι, γ) χρησιμοποιούν το ακίνητο (μέχρι ορισμένης αξίας) ως πρώτη κατοικία και δ) είναι πολύτεκνοι.

Η υιοθέτηση από τον Υπουργό των Οικονομικών αυτής της απλής παραπάνω πρότασης, συνιστά μία στοιχειώδη κοινωνική πρόνοια του Κράτους για πολίτες που αποδεδειγμένα έχουν ανάγκη αυξημένης κοινωνικής προστασίας.
Ο Υπουργός ζητά από τους πολίτες να κατανοήσουν τις δύσκολες στιγμές που περνά το Κράτος μας. Λογικό είναι το αίτημα του. Όμως και οι πολίτες ζητούν από τον Υπουργό και τους βουλευτές τους, να καταργήσουν την “προκρούστεια κλίνη”, να παύσουν τα οριζόντια που θίγουν όλους και να επιδείξουν και αυτοί κατανόηση και μέριμνα για τις κοινωνικές ομάδες που τη χρειάζονται. Λογικό δεν είναι;

Ο Σύλλογος Έλληνες Φορολογούμενοι, θα διαβιβάσει αύριο την παραπάνω πρόταση προς τον Υπουργό, τα πολιτικά κόμματα και τους βουλευτές όλων των παρατάξεων.