Για τη συναλλαγή χρειάζονται δύο

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

Ορθώς η κ. Κεφαλογιάννη προέβη σε συγκεκριμένα διαβήματα υπέρ της επανόρθωσης της τουριστικής εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό μετά το αποκαρδιωτικό για τη χώρα μας πρώτο επεισόδιο εκπομπής ριάλιτι στο Channel 4, όπου εμφανίζονται στον Κάβο της Κέρκυρας Βρετανοί τουρίστες να μετέχουν σε σεξουαλικά όργια και βίαιους καβγάδες έπειτα από άγρια μεθύσια, χωρίς να υφίστανται κανέναν έλεγχο από καμία αρχή. Στην εκπομπή προβάλλονται σκληρά στιγμιότυπα, με νέους να επιδίδονται σε πράξεις πέρα από τα όρια της κοσμιότητας, που οδηγούν σε οδυνηρά συμπεράσματα για τα θέρετρα τους είδους Μάλια, Λαγανάς, Καρδάμαινα, Φαληράκι και περαιτέρω γενικεύσεις για την Ελλάδα, πλήττοντας σοβαρά την «ατμομηχανή» της οικονομίας μας.

Ωστόσο ο «νεανικός εκτονωτικός» τουρισμός αποτελεί φαιά πτυχή της ελληνικής πραγματικότητας από παλιά... Πρακτορεία του εξωτερικού διαφημίζουν εδώ και χρόνια ως γη της απόλυτης ελευθερίας, της διασκέδασης στα άκρα, του αδιάκοπου ξεφαντώματος, της πλήρους ακολασίας, αναλόγως προσαρμοσμένα ελληνικά θέρετρα. Φθηνό αλκοόλ να ρέει ποτάμι (3 ευρώ ο «κουβάς»), διαγωνισμοί στοματικού σεξ, ερωτικές συνευρέσεις εν δήμω, λογομαχίες, ξυλοδαρμοί, συμπλοκές δι’ ασήμαντον αφορμήν, βανδαλισμοί, βιασμοί, ατυχήματα, μαχαιρώματα, θάνατοι... Ορδές νεαρών τουριστών κυρίως από τη Βρετανία, αλλά και την Ιρλανδία, την Αυστραλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, μεθούν μέχρι αναισθησίας, κυκλοφορούν γυμνοί, ουρούν στον δρόμο, τσακώνονται με ντόπιους ή μεταξύ τους, καταστρέφουν αυτοκίνητα, καταστήματα...

Ποιος φταίει, τα βρετανικά πρακτορεία που διαφημίζουν την Ελλάδα ως χώρα όπου μπορείς να διασκεδάσεις μέχρις ολοκληρωτικού εκτροχιασμού ή οι Ελληνες επιχειρηματίες που έχουν στήσει τις ανάλογες υποδομές για να εξυπηρετήσουν αυτό το είδος του μαζικού τουρισμού; Ως γνωστόν, για τη συναλλαγή χρειάζονται δύο...

Χρόνια τώρα οι δήμαρχοι των περιοχών αυτών κάνουν προσπάθειες, κατά μόνας ή από κοινού, για μια πιο προσεκτική «εκτέλεση» της προσοδοφόρου αλλά εκρηκτικής αυτής «συνταγής». Ομως νικά ο φόβος των άδειων καθισμάτων και οι τοπικές κοινωνίες, ενώ δηλώνουν πως υποφέρουν και ζητούν να μπει τάξη, εν τέλει εμφανίζονται υποχωρητικές. Από κει κι έπειτα αρχίζει μια βολική για όλους κατωφέρεια, όπου δικαιολογείται κάθε εκτραχηλισμός. Εν αρχή ην το συνάλλαγμα, ιδίως σε εποχή κρίσης. Και όλα μετατρέπονται σε ένα διαρκές παζάρι, συντηρώντας την εικόνα της Ελλάδας που παραχωρεί τα πάντα στον ξένο. Υπάρχει τίποτα δυσκολότερο από την απόσειση της «ρετσινιάς»;

Ωστόσο δεν είναι όλα αναπότρεπτα. Για παράδειγμα, στο Φαληράκι, όπου έσπευσαν ουκ ολίγες φορές ακόμη και κλιμάκια της Σκότλαντ Γιαρντ, ύστερα από απανωτά σοβαρότατα επεισόδια με Βρετανούς τουρίστες (όπως και στον Λαγανά μετά δύο θανάτους νεαρών Βρετανών) οι τοπικές αρχές επιχείρησαν την τακτική της «μηδενικής ανοχής» απέναντι στους ταραξίες, ενώ άνοιξαν και την «πόρτα» σε άλλες κατηγορίες τουριστών και πέτυχαν να περιορίσουν ενθαρρυντικά το φαινόμενο. Αλλού, η βούληση -και το αποτέλεσμα- είναι πιο ασθενής ή και μηδενική. Εκεί, η ξένη αμετροέπεια, η υπερβολή του άλλου προσφέρει ακόμη την ανακουφιστική απεμπόληση της ευθύνης, το βαυκαλιστικό κουκούλωμα της δυσώδους αλήθειας.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ



6