Νόμιμη φοροαποφυγή

Αργά ή γρήγορα, ο αμερικανικός φορολογικός κώδικας θ’ αναδιαρθρωθεί. Το βασικό κίνητρο θα είναι η αύξηση των εσόδων, αλλά σε μια εποχή έντονης πολιτικής πόλωσης, θα προβληθεί και το ζήτημα της δικαιοσύνης. Επίσης, υπάρχει βάσιμη ανησυχία σχετικά με την πολυπλοκότητα των σημερινών φορολογικών νόμων και των αρνητικών επιπτώσεων που έχουν στην οικονομία.

Μέχρι στιγμή η σχετική συζήτηση επικεντρώνεται στην περικοπή φοροαπαλλαγών. Ωστόσο, αν η αναθεώρηση του φορολογικού κώδικα αφορά μόνο αυτές και σχεδιαστεί με γνώμονα να μην προκληθεί αρνητική επίπτωση στην οικονομία, τα έσοδα που θα προκύψουν θα είναι περιορισμένα. Δεύτερον, δεν αντιμετωπίζεται η περιπλοκότητα του φορολογικού κώδικα και δεν θα ευνοηθεί η ανάκαμψη αφού μέσω της περικοπής φοροαπαλλαγών δεν τονώνεται η ζήτηση. Τρίτον, δεν θ’ αντιμετωπιστεί το ζήτημα της φορολογικής δικαιοσύνης αφού οι πλουσιότεροι φορολογούμενοι σπανίως χρησιμοποιούν τις φοροαπαλλαγές. Χρειάζεται ένα επιπλέον στοιχείο, το οποίο μέχρι σήμερα απουσιάζει από τη συζήτηση: Οι διάφορες εξαιρέσεις από τον ορισμό του προσαρμοσμένου φόρου εισοδήματος, οι οποίες επιτρέπουν τη συσσώρευση μεγάλου πλούτου και την πληρωμή μικρών ή καθόλου φόρων. Το ζήτημα της ειδικής φορολογικής μεταχείρισης που έχουν οι διαχειριστές επενδύσεων όσον αφορά αμοιβές που συνδέονται με την απόδοσή τους είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Υπάρχουν υπερβολικά πολλές εξαιρέσεις που ευνοούν μια μικρή μειοψηφία ορισμένων πολύ τυχερών φορολογουμένων. Ολα τα κόμματα –είτε η βασική τους έγνοια είναι η διατήρηση των κινήτρων για μικρές επιχειρήσεις, είτε η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, είτε η προστασία του κοινωνικού δικτύου ασφάλειας– θα πρέπει να είναι σε θέση να συμφωνήσουν με την ιδέα ότι δεν θα πρέπει να είναι δυνατή η συσσώρευση και η μεταφορά πλούτου χωρίς να φορολογείται παρά μόνο ελάχιστα. Και όμως αυτό είναι δυνατό σήμερα.

Γιατί, σύμφωνα με τον φορολογικό κώδικα που ισχύει σήμερα, είναι δυνατό οι επενδυτικοί σύμβουλοι να έχουν συνταξιοδοτικούς λογαριασμούς ύψους άνω των 50 εκατ. δολ. που να μη φορολογούνται καθόλου, ενώ το όριο για την τεράστια πλειοψηφία των Αμερικανών είναι οι 5.000; Ενας απλός υπολογισμός δείχνει ότι το σύστημα υπολογισμού φόρου ακίνητης περιουσίας έχει καταρρεύσει. Ο συνολικός πλούτος όλων των αμερικανικών νοικοκυριών υπολογίζεται σε περισσότερα από 60 τρισ. δολάρια και βρίσκεται συγκεντρωμένος σε πολύ λίγα χέρια. Σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς και με δεδομένο το προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών περίπου 2% αυτού του πλούτου (1,2 τρισ.) κληρονομείται κάθε χρόνο. Ωστόσο, η εφορία συγκεντρώνει κάθε χρόνο μόλις το 1% του παραπάνω ποσού (12 δισ. δολάρια) από φόρο ακίνητης περιουσίας και φόρο δωρεών. Γιατί επιτρέπεται σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες να τοποθετούν τη μερίδα του λέοντος από το εισόδημα που αποκομίζουν στο εξωτερικό σε μικρές χώρες με χαμηλό φορολογικό συντελεστή όπως οι Βερμούδες, η Ολλανδία και η Ιρλανδία; Εχει παρατηρηθεί ότι τα μεγαλύτερα σκάνδαλα δεν αφορούν παράνομες πράξεις που κάνουν οι άνθρωποι, αλλά πράγματα που κάνουν εντελώς νόμιμα. Αυτή είναι η περίπτωση και του αμερικανικού φορολογικού κώδικα, ο οποίος πρέπει να αλλάξει επειγόντως.

 

 

Του Lawrence Summers / Reuters

 

Ο κ. Lawrence Summers είναι πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ επί κυβέρνησης του Μπιλ Κλίντον.

 

 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ


6

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του