Ενα ακόμη βήμα εξισορρόπησης

Φτάσαμε επιτέλους, χθες το πρωί, στον στόχο των πολλών τελευταίων μηνών. Η Ελλάδα κατόρθωσε να διασφαλίσει περί τα 50 δισ. ευρώ νέων δανείων. Η χρηματοδότηση των μεγάλων και εξαιρετικών επειγουσών αναγκών, του κράτους και του τραπεζικού συστήματος, για σήμερα και τους προσεχείς τρεις μήνες είναι επαρκής. Με την προϋπόθεση ότι δεν θα συμβεί το απροσδόκητο, κυρίως δηλαδή ότι οι κυβερνητικοί σύμμαχοι δεν θα εγκαταλείψουν το σκάφος και, κυρίως, ότι ο πληθυσμός «θα βγάλει τον χειμώνα».

Συλλογιστείτε, προς στιγμήν, ότι η Ελλάδα δεν είχε αποκλειστεί από τις αγορές. Θα είχαμε απευθυνθεί στη διεθνή αγορά κεφαλαίων για να καλύψουμε τα δάνειά μας. Θα λέγαμε, λοιπόν, σήμερα ότι προσεφέρθη το ποσό που ζητήσαμε, σε εξαιρετικά καλό επιτόκιο, αφού το κόστος των κεφαλαίων που ενέκρινε το Eurogroup είναι το μικρότερο με το οποίο έχουμε ποτέ δανειστεί. Αν δεν είχε μεσολαβήσει η κατάρρευση, διαδοχικά, της ρευστότητας του χρηματικού συστήματος στο εσωτερικό της χώρας και, ακολούθως, της αξιοπιστίας του μόνου εγγυητή της, δηλαδή του κράτους, θα συνεχίζαμε να καλύπτουμε τις ανάγκες κύλισης του χρέους και των ελλειμμάτων μέσα στις αγορές. Αν, λοιπόν, ήμασταν ακόμη στις αγορές, θα έπρεπε να φροντίζουμε ώστε το κρατικό έλλειμμα να μην ξεπερνά ένα «σχετικά λoγικό» επίπεδο. Σε περίοδο διεθνούς κρίσης, οι απαιτήσεις θα ήσαν αυστηρότερες. Η κυβέρνηση θα ελάμβανε μόνη της, χωρίς την πίεση/έλεγχο κάποιας τρόικας, όλα τα προσήκοντα μέτρα. Οι αγορές θα απαιτούσαν -κι εμείς θα σπεύδαμε- ένα μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δεσμευτικό για τους πολιτικούς της χώρας (όσο αυτό μπορεί να συμβεί όταν τους αφήνεις χωρίς έλεγχο!). Ο έλεγχος θα γινόταν αυστηρός για πολλά από τα επόμενα χρόνια. Σ’ αυτόν τον «ωραίο κόσμο», η δευτερογενής αγορά ομολόγων θα τιμολογούσε την προοπτική των ελληνικών χαρτιών, δηλαδή τη βιωσιμότητα του χρέους, ακριβώς όπως το κάνουν τώρα οι τεχνοκράτες του Ταμείου.

Ευτυχώς, πάντως, τα κράτη της Ζώνης του Ευρώ, με όλες τις καθυστερήσεις και τα λάθη που έγιναν και γίνονται, μεσολαβούν υπέρ μας. Η αντικατάσταση παλαιών ελληνικών δανείων με νέα ομόλογα του εξειδικευμένου ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης, όπως είναι ο EFSF, ικανοποιεί την προοπτική καθιέρωσης των ευρωομολόγων. Η δρομολόγηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου και η Τραπεζική Ενωση υπό την ΕΚΤ ικανοποιεί την κατανομή του βάρους για τη διάσωση του τραπεζικού μας συστήματος.

Η διαγραφή του μεγαλύτερου τμήματος χρέους σε ιδιώτες δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη διευθέτηση και των διακρατικών χρεών. Πλησιάζουμε το σημείο εξισορρόπησης. Ολα θα κριθούν στους αμέσως επόμενους μήνες.

Του Μπαμπη Παπαδημητριου

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

6