ΣΥΡΙΖΑ: Mετά την "τζάμπα μαγκιά", η "τζάμπα φιλανθρωπία"

Άρθρο του κ. Θάνου Τζήμερου (*)

Φαντάζομαι πώς φαντάζονται οι οικονομικοί φωστήρες του ΣΥΡΙΖΑ τη διαγραφή χρεών: σε ένα μεσαιωνικό σκηνικό ο καινούργιος «καλός» βασιλιάς που μόλις εκθρόνισε τον προηγούμενο αιμμοβόρο να έχει κατέβει στην αγορά, οι εξαθλιωμένοι να μαζεύονται γύρω του κι αυτός με ένα χαμόγελο σαν του Παπαδημούλη, καρφιτσωμένο μόνιμα στο πρόσωπο, να ευλογεί το πλήθος: «Σεισάχθεια! Σεισάχθεια! Δεν χρωστάτε τίποτα. Γυρίστε στα χωριά σας κι αν η σοδειά δεν είναι καλή και φέτος, θα ανοίξουμε το βασιλικό θησαυροφυλάκιο και θα σας μοιράσω τα χρυσάφια και τα διαμάντια του θρόνου να αγοράσετε και στάρι και κριθάρι και λαρδί και λουκάνικα!»

Κάπου εκεί, μετά τα λουκάνικα, οι φυσιολογικοί άνθρωποι ξυπνάν από το όνειρο. Στην Κουμουνδούρου φαίνεται ότι έχουν πέσει σε ομαδική έκσταση διαρκείας. Θα μου πείτε εδώ δεν έχουν καταλάβει ακόμα αν φορολογείται ο τζίρος – καθηγητής Πανεπιστημίου, ο εμπνευστής, να μη το ξεχνάμε – θα καταλάβουν τι σημαίνει διαγραφή;

Λοιπόν, αγαπητοί τζάμπα φιλάνθρωποι, η έννοια της διαγραφής χρεών, πολύ απλά, δεν υφίσταται στην πράξη. Κανένα χρέος δεν εξαφανίζεται με λογιστικές επεμβάσεις. Δυστυχώς, αυτό που δεν θα πληρώσει ο ένας (που χρωστάει) θα το πληρώσει ο άλλος (που δεν χρωστάει). Ρωτήστε τους Έλληνες ομολογιούχους που έμειναν με τον «μουτζούρη» στο χέρι. Ρωτήστε τα Ταμεία, τα Πανεπιστήμια, τα Επιμελητήρια, που είδαν την περιουσία τους σε μία μέρα να μειώνεται 70% με το πρόσφατο κούρεμα. Ρωτήστε τους χιλιάδες μετόχους των τραπεζών που είδαν την αξία των μετοχών τους να καταβαραθρώνεται. Αυτοί πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν τους προστατευόμενους του νέου βαθέος ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ιστορικό είναι γνωστό και διαχρονικό: το κόμμα διορίζει τον αφισοκολλητή του, παίρνει τα χρήματα για να τον πληρώσει π.χ. από την Εθνική, αναγκάζοντας τη Διοίκησή της να αγοράσει «σαπάκια» ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Αν η Διοίκηση, αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο και για να προστατεύσει τις καταθέσεις και το μετοχικό κεφάλαιο, αρνηθεί (βλέπε Αράπογλου), το κόμμα την καθαιρεί, διορίζει αχυρανθρώπους που συναινούν στην κλοπή και ο αφισοκολλητής παίρνει και μισθούς και επιδόματα και εφάπαξ. Συνηθίζοντας στο εύκολο χρήμα φορτώνεται με καμιά 20αριά πιστωτικές κάρτες και κάνει ζωή χαρισάμενη με ατομικά δανεικά τα οποία περιμένει να τα ξεπληρώσει με τα κρατικά δανεικά. Και ια που συνήθισε να χρωστάει παίρνει και ένα στεγαστικό – να μην αγοράσει κι αυτός μια μεζονέτα;

Ώσπου έρχεται η πρώτη πράξη του λαϊκισμού: νόμος Κατσέλη. Κι έτσι ακούμε ότι το Ειρηνοδικείο Ρόδου από τα 442.596 ευρώ που χρωστούσε 45χρονη Δημόσια Υπάλληλος διέγραψε τα 322.000! Η 45χρονη έχει υποχρεώσεις σε εννέα (!) τράπεζες της περιοχής, από πιστωτικές κάρτες και από την έκδοση δανείου για την αγορά κατοικίας. Μάλιστα ο ειρηνοδίκης “διέταξε” η καταβολή των δόσεων για τις οφειλές που έχει για το στεγαστικό δάνειο να αρχίσουν τον Ιούλιο του 2014. Η Δ. Υπάλληλος υποστήριξε ότι λόγω των μειωμένων μηνιαίων αποδοχών της και των επιπλέον εξόδων που έχει για τις σπουδές του παιδιού της, αδυνατούσε να πληρώσει το δάνειο.

Και ρωτάει κάθε λογικός άνθρωπος: αν δεν είχαν μειωθεί οι αποδοχές, θα μπορούσε μία Δ. Υπάλληλος να ξεπληρώσει δάνειο 442.596 ευρώ; Και πώς προέκυψε αυτό το χρέος; Πήγε όλο στις σπουδές του γιού; Έχει ελέγξει κανένας τις αγορές με τις πιστωτικές κάρτες, τα «σινιέ» ρούχα, τα ταξίδια, τα φαγητά, τις διακοπές με τα λεφτά των άλλων; Και αφού ήταν ούτως ή άλλως «στριμωγμένη» οικονομικά λόγω των σπουδών του γιου της, γιατί θα έπρεπε να αγοράσει και σπίτι; Είναι αναξιοπρεπές να νοικιάζεις ή δεν ταιριάζει στο status της Δ. Υπαλλήλου; Διαγραφή 322.000 ευρώ από τα χρέη της 45χρονης σημαίνει ότι όλα, θα τα πληρώσουν έως τελευταίου σεντ, οι εκατοντάδες χιλιάδες μικρομέτοχοι των Τραπεζών τις οποίες «φέσωσε» η 45χρονη της «ντόλτσε βίτα», οι υπόλοιποι φορολογούμενοι - όσοι αντέχουν ακόμα να καταβάλλουν φόρους, ο επιχειρηματίας που δεν θα μπορεί να δανειοδοτηθεί λόγω κεφαλαιακής ανεπάρκειας, τα ασφαλιστικά ταμεία που θα ξανακουρευτούν κ.λ.π. Με ποια λογική; Ο νόμος Κατσέλη εκτός από το ότι είναι παντελώς άδικος και ανήθικος, εγκαινιάζει ένα νέο πεδίο διαφθοράς: όταν μία απόφαση ενός χαμηλόβαθμου δικαστικού «βγάζει κέρδος» 322.000 ευρώ, είναι θέμα χρόνου το στήσιμο ενός νέου παραδικαστικού κυκλώματος διαγραφών.

Τον νόμο Κατσέλη λοιπόν θέλουν οι “αγίες Τερέζες” της Κουμουνδούρου να επεκτείνουν στο σύνολο των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, δηλαδή στους μισούς και παραπάνω Έλληνες, τους οποίους θα πρέπει να πληρώσουν οι άλλοι μισοί, όσοι έκαναν το κουμάντο τους μην απλώνοντας το πόδι έξω από την κουβέρτα. Άρα το «ζήσε με τα λεφτά των άλλων» επιβραβεύεται και σε κρατικό επίπεδο (ό,τι έχασαν οι Έλληνες ομολογιούχοι, το έχασαν και οι Ευρωπαίοι ομολογιούχοι) και σε ατομικό. Μέτρησε κανένας από τους τραγικούς και επικίνδυνους ερασιτέχνες του ΣΥΡΙΖΑ, το συνολικό κόστος της έμπνευσής τους; Σκέφτηκε τη «βιομηχανία» φτωχών που θα δημιουργηθεί; (Αν κάποιος χρωστάει 400.000 ευρώ και σε τρία χρόνια «φτώχειας» διαγράφονται, συμφέρει να φαίνεται άνεργος, δουλεύοντας με «μαύρα» ή μεταφέροντας την επιχείρησή του σε άλλο όνομα!). Τι είδους κοινωνική ευαισθησία είναι αυτή που επιβραβεύει τον νεοπλουτισμό – ναι, αυτόν από τον οποίο είχαμε όλοι προσβληθεί την περίοδο του πάρτυ με δανεικά – και τιμωρεί τη συνετή διαχείριση; Πολλοί Έλληνες ήταν, στην ιδιωτική οικονομική τους συμπεριφορά, «μικρογραφίες» της Ελλάδας: σπατάλες, πολυτέλειες, διασκέδαση, πολύ πέρα από τις δυνατότητές τους. Ένα ατομικό χρέος 442.596 ευρώ δεν εκτινάχθηκε δια μαγείας σε αυτά τα ύψη, ούτε όλα τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά αντιμετώπισαν έκτακτα δραματικά προβλήματα υγείας.

 

Η «Δημιουργία, ξανά!» διατύπωσε μια απλή αλλά απολύτως λογική πρόταση: Για τα στεγαστικά δάνεια που δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, δίδεται τριετής περίοδος χάριτος μέχρι να ανακάμψει η οικονομία, και μετατρέπονται με χαμηλό επιτόκιο και μικρή μηνιαία καταβολή σε μακροχρόνια δάνεια με περίοδο που ενδεχομένως να ξεπερνάει το προσδόκιμο ζωής των δανειοληπτών. Άρα, μέρος του δανείου μεταβιβάζεται στους κληρονόμους. Γιατί να μην πληρώσει ένα μέρος της αξίας του σπιτιού της 45χρονης ο γιος της, όταν σπουδαγμένος πια, το κληρονομήσει; Ναι, είναι σκληρό να χάνεις το σπίτι σου, ακόμα κι αν το πήρες χωρίς να μετρήσεις τις οικονομικές σου δυνατότητες. Είναι όμως πιο σκληρό να το χάνει ο άσχετος άλλος, εκείνος που θα υποχρεωθεί με τη δική του “χασούρα” να ξεπληρώσει το δικό σου δάνειο.

Για τους συνανθρώπους μας όμως που δεν έχουν κυριολεκτικά να ζήσουν, δεν αρκεί η διαγραφή των χρεών. Πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια θα εξοικονομούσαμε κλείνοντας εδώ και τώρα το κανάλι της Βουλής και απολύοντας του Υπαλλήλους της Βουλής που διορίστηκαν σε προσωπαγείς θέσεις; Την Τρίτη θα βγει το πόρισμα του Λέανδρου Ρακιντζή για τα όργια στην Δ. Διοίκηση τα τρία χρόνια της κρίσης. Να μια ευκαιρία να μάθουν να μετρούν οι φωστήρες της Κουμουνδούρου π.χ. το πόσο κοστίζουν στην οικονομία οι προστατευόμενοι κρατικιστές – συνδικαλιστές τους. Κι ακόμα: πόσες εκατοντάδες εκατομμύρια θα μπορούσαν να στηρίξουν τους αναξιοπαθείς συνανθρώπους μας, αν μειώνονταν η πλουσιοπάροχη χρηματοδότηση των κομμάτων (με τον ΣΥΡΙΖΑ να παίρνει το δεύτερο μεγαλύτερο κομμάτι);

 

Είναι κακό να έχεις συνηθίσει στο τζάμπα. Το χειρότερο όμως είναι να επιμένεις να σε “παίρνουν τοις μετρητοίς”.

(*) Ο κ. Θάνος Τζήμερος είναι μέλος του Συλλόγου ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ και Πρόεδρος του κόμματος «Δημιουργία, ξανά!»