Μοναδική διέξοδος, Ευρω-Ομοσπονδία

Άρθρο του Μπαμπη Παπαδημητριου

Αναλογιστείτε, παρακαλώ, πώς θα ήταν η κατάσταση στη Ζώνη του Ευρώ αν και η Γερμανία βρισκόταν εκτεθειμένη σε προβλήματα όμοια με αυτά που εμφανίζονται σε άλλα κράτη. Δραματική! Κανείς, προφανώς, δεν θα συζητούσε για κοινά ομόλογα. Ούτε θα ήταν πρόθυμος να μοιραστεί τα βάρη του γερμανικού δανεισμού, ο οποίος ούτε τόσο αναλογικά περιορισμένος όσο νομίζουμε είναι ούτε μπορεί να τον αντέξει η Ευρώπη, λόγω του μεγέθους της γερμανικής οικονομίας.

Καλό το κοινό νόμισμα, καλή και η κεντρική - εκδοτική του τράπεζα. Το χρήμα όμως χρειάζεται να κάνει όλες τις δουλειές. Δεν θέλουμε μόνον ένα ασφαλές, αλλά και ένα λειτουργικό ευρώ. Η νομισματική πολιτική της Ζώνης δεν δουλεύει. Το χρήμα δεν διευκολύνει τις συναλλαγές. Το ευρωσύστημα δεν κατόρθωσε να μεταφέρει τη ρευστότητα που διαθέτει στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Πράγματι, οι επιχειρήσεις δυσκολεύονται να εργαστούν γιατί οι τράπεζες δεν διαθέτουν επαρκή ρευστότητα ή διατρέχουν αυξανόμενους κινδύνους. Τα κράτη δεν κατορθώνουν να γυρίσουν τα ομόλογά τους επειδή οι αγορές κεφαλαίων δεν τους εμπιστεύονται τη διαθέσιμη ρευστότητά τους.

Και όμως, κυκλοφορεί στο ευρωσύστημα ρευστό που ξεπερνάει τα 650 δισ. ευρώ, όταν το 2011 ήταν μόλις 100 δισ. Αρα, χρήμα υπάρχει. Γιατί η τόσο αναγκαία ζήτηση χρήματος δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από την τόσο διαθέσιμη προσφορά κεφαλαίων; Το πρόβλημα δεν φαίνεται να μπορεί να λυθεί ούτε με τη μείωση των επιτοκίων, όπως αυτή που ετοιμάζει ο Μάριο Ντράγκι, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Την ευρωπαϊκή οικονομία διατρέχει μια τυπική, για τους οικονομολόγους, κατάσταση «ατραπού ρευστότητας». Προηγήθηκε μάλιστα ένα τυπικό (άγνωστο πάντως μέχρι το 2009) λάθος των τραπεζών. Προτίμησαν να δανείσουν τα κράτη, αγοράζοντας τα ομόλογά τους, παρά να δανείσουν την πραγματική οικονομία. Αν και είναι προφανές ότι δεν τους ήταν καθόλου εύκολο να κάνουν κάτι διαφορετικό, αφού τα κράτη ήσαν εκείνα που έσπευσαν να διασώσουν τις τράπεζες από τις ακατάλληλες και επικίνδυνες επενδύσεις τους σε κάθε λογής σκουπιδοεπενδύσεις.

Τυπικός φαύλος κύκλος μιας καθόλου τυπικής κρίσης. Λυπούμαι που το λέω, αλλά έχει μεγάλο δίκιο, ως προς αυτό το σημείο, η Γερμανία. Ολοι οι Ευρωπαίοι πρέπει να μειώσουν το κόστος παραγωγής, να περικόψουν το κοινωνικό κράτος και τις παροχές του ασφαλιστικού συστήματος, να επενδύσουν σε τεχνολογία και να επικρατήσουν στον πραγματικό ανταγωνισμό της διεθνούς και υπερευρωπαϊκής αγοράς. Για να επιτύχουν κάτι από τα παραπάνω, πρέπει να έχουν ελέγξει το κόστος του κράτους. Ο καθένας μόνος τους και μετά όλοι μαζί. Αυτό είναι το νέο σχέδιο για την Ομόσπονδη Ευρώπη. Κρατηθείτε από τις χειρολαβές!

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

5