Τόκοι, Αλέξης, κάλπη

Άρθρο του Μπαμπη Παπαδημητριου όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την Τρίτη 8 Μαΐου 2012.

Αν οι ψηφοφόροι επιθυμούν τη διακυβέρνηση χωρίς Μνημόνιο, μάλλον πρέπει να ξαναστήσουμε τις κάλπες. Ας συμφωνήσουν νικητές (Τσίπρας, Μιχαλολιάκος) και ηττημένοι (Σαμαράς, Βενιζέλος, Παπαρήγα, Μάνος). Να εξηγήσει επιτέλους ο λαός τι ακριβώς εννοούσε με όσα έβαλε μέσα στην πρώτη κάλπη. Να μείνουμε στην Ευρώπη; Οι «ξένοι» κατάλαβαν;

Δυστυχώς, όλα αυτά έχουν μικρή σημασία μπροστά στην επιτάχυνση της οικονομικής κρίσης. Ενα από τα πρώτα προβλήματα είναι «τι θα βάλουμε στη θέση των προγραμμάτων λιτότητας». Με τα διεθνή κεφάλαια να εγκαταλείπουν συστηματικά τα ευρωπαϊκά ομόλογα και τις άλλες ευρωπαϊκές τοποθετήσεις, η παροχέτευση στην Ευρωζώνη φρέσκων χρηματικών μέσων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα παραμένει η μοναδική ρεαλιστική προοπτική.

Ομως, παρ’ όλο που η ΕΚΤ έθεσε στη διάθεση των τραπεζών της Ευρωζώνης τεράστια ποσά (γύρω στα 1.000 δισ. ευρώ), νέα δάνεια δημιουργούνται μόνον στις χώρες που ακόμη συντηρούν αξιοπρεπή οικονομική δραστηριότητα. Κράτη όπως η Γερμανία και η Ολλανδία μπορούν να χρηματοδοτούν την οικονομία τους με τις εισπράξεις που πραγματοποιούν από το πλεονασματικό ισοζύγιο, τόσο εσωτερικά όσο και διεθνώς.

Αυτό το τελευταίο πρόβλημα είναι που προσποιούνται ότι αγνοούν όσοι, πριν από τις εκλογές (θα δούμε τώρα!), πρέσβευαν τη διακοπή της δανειακής σύμβασης. Εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων επιμένουν ότι τα έσοδα που έχει στη διάθεσή της η κυβέρνηση αρκούν για να πληρωθούν μισθοί του Δημοσίου και συντάξεις, αρκεί να σταματήσουμε να πληρώνουμε «τόκους στους ξένους».

Κάνουν τρία λάθη. Το πρώτο είναι πως το παραπάνω δεν ισχύει, αφού τα φορολογικά έσοδα παραμένουν μικρότερα από τις τρέχουσες δαπάνες και σίγουρα δεν επαρκούν για μισθούς και συντάξεις. Ακόμη κι αν συνεχίσει να μην πληρώνει το Δημόσιο όσα χρωστάει σε προμηθευτές του. Δεύτερον, συνυπολογίζουν στα κρατικά έσοδα δύο πηγές χρήματος, όπως τις εισπράξεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους έκτακτους φόρους (κυρίως το περίφημο «χαράτσι» και τον φόρο «αλληλεγγύης»).

Επιπλέον, η εγκαθίδρυση σε κυβερνητικό επίπεδο της πολιτικής άποψης «δεν πληρώνω» θα οδηγήσει σε καταβαράρθρωση των κρατικών εσόδων. Τέλος, η αποκατάσταση «αδικιών και περικοπών», που προκάλεσε το Μνημόνιο, θα αυξήσει δραματικά το κόστος λειτουργίας του κράτους. Συμπληρωματικά, οι τράπεζες θα υποστούν οριστική συντριβή λόγω κατακόρυφης αύξησης των καθυστερημένων πληρωμών και των «κανονιών» στον επιχειρηματικό τομέα.

Η «αριστερή ιδέα» να σταματήσει επί τρία έτη η καταβολή τόκων, διατυπωμένη από την αξιωματική αντιπολίτευση (ίσως με την υποστήριξη και άλλων συνιστωσών του νέου Κοινοβουλίου), μπορεί να κατατεθεί στο τραπέζι των συζητήσεων με την τρόικα. Οι εκπρόσωποι των πιστωτών πιθανότατα δεν θα αρνηθούν να συζητήσουν ιδέες της νέας εκπροσώπησης, με σκοπό πάντοτε να αποφευχθεί η διάρρηξη των δεσμών της Eλλάδας με την ευρωπαϊκή συμμαχία. Ενδεχομένως να θεωρείται αναμενόμενη η ιδέα να επεκταθεί η αναχρηματοδότηση του ελληνικού χρέους -όπως έγινε για τα 200 δισ. χρέους σε χέρια ιδιωτών- και στους πληρωτέους τόκους των τριών επομένων ετών, όπως άλλωστε μπορεί να γίνει και για τις προθεσμίες εξόφλησης των αρχικών δανείων του Μνημονίου 1. Με την προϋπόθεση ότι όλα τα άλλα χαρακτηριστικά του προγράμματος προσαρμογής θα παραμείνουν ενεργά.

Συμπερασματικά, η πιο αποτελεσματική μέθοδος διατήρησης των δεσμών μας με την Ευρωζώνη στο πλαίσιο εφαρμογής πολιτικών ηπιότερης λιτότητας είναι η διεύρυνση του κύκλου των διαπραγματευτών με την τρόικα. Ο κ. Τσίπρας μπορεί, βεβαίως, να επιλέξει αν, από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα συμβάλει στη διαχείριση της κρίσης ή θα προτιμήσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος. Δηλαδή, νέες εκλογές στις οποίες θα επιδιώξει να εκμεταλλευθεί το μπόνους του νόμου προς το πρώτο κόμμα.

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

5

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του