Παλιοί πρωταγωνιστές σε νέους ρόλους

Άρθρο του Αγγελου Σταγκου όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την Πέμπτη 3 Μαΐου 2012.

Ολα δείχνουν ότι η επόμενη μέρα θα είναι πολύ διαφορετική. Σύμφωνα με την αίσθηση που επικρατεί, το σκηνικό της μεταπολίτευσης θα καταρρεύσει, νέα σενάρια θα παρουσιαστούν ενώπιον του νοήμονος κοινού, αλλά τα πρόσωπα στους κύριους και τους δευτερεύοντες ρόλους θα είναι τα γνωστά παλιά. Πρόσωπα του σήμερα και του χθες είναι οι σημερινοί αρχηγοί των κομμάτων που διεκδικούν συμμετοχή στο πολιτικό παιχνίδι, όπως πρόσωπα του σήμερα και του χθες είναι και τα λεγόμενα «πρωτοκλασάτα» στελέχη τους.

Δεν αποτελούν νέες δυνάμεις οι Α. Σαμαράς, Ευ. Βενιζέλος, Αλ. Τσίπρας, Αλ. Παπαρήγα, Π. Καμμένος, Φ. Κουβέλης, Γ. Καρατζαφέρης, Ντ. Μπακογιάννη, Στ. Μάνος, Ν. Μιχαλολιάκος που θα ηγούνται των κομμάτων και των ομάδων στη Βουλή η οποία θα προκύψει από τις εκλογές της Κυριακής, ούτε βέβαια στη μεγάλη πλειοψηφία τους τα πρόσωπα που θα τους πλαισιώνουν. Εκείνο που θα αλλάξει ουσιαστικά θα είναι οι συσχετισμοί των δυνάμεων μεταξύ τους και κυρίως η γραμμή η οποία θα διαχωρίζει όσους ευαγγελίζονται την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας από τους άλλους που υπόσχονται την απεξάρτηση από τα διεθνή κατεστημένα κέντρα για μία «καλύτερη», μοναχική και ανάδελφη ζωή, γεμάτη αξιοπρέπεια...

Αν το παλιό πολιτικό σκηνικό γίνει συντρίμμια, όπως διαφαίνεται, τον καταλυτικό ρόλο θα τον έχει παίξει ο λαός βέβαια. Αυτός θα έχει την ευθύνη για την ανακατανομή των ρόλων μεταξύ των γνωστών παλιών πρωταγωνιστών. Προς το παρόν τουλάχιστον δεν έχουν παρουσιαστεί νέοι ηθοποιοί ικανοί να σηκώσουν τα βάρη των πρωταγωνιστών, όμως είναι προφανές πως ο κόσμος πιστεύει ότι το νέο έργο που θα ανεβεί στη σκηνή, αν επαληθευτούν οι προβλέψεις, θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Ελάχιστους απασχολεί το πολύ πιθανό ενδεχόμενο το νέο πολιτικό σκηνικό να είναι χειρότερο και το έργο που θα παίζεται από τη Δευτέρα να καταγραφεί ως παταγώδης αποτυχία στα χρονικά.

Εδραιώθηκε η άποψη ότι για τη σημερινή κατάσταση φταίει αποκλειστικά η πολιτική τάξη στην ολότητά της. Ωστόσο, αποτελεί αντίφαση, εφόσον ισχύει αυτό, ότι το νοήμον κοινό που ξεχειλίζει από οργή για τις επιδόσεις της στο παρελθόν και την καταδικάζει θεωρεί ότι αρκεί απλά η ανακατανομή των ρόλων για να διορθωθούν τα πράγματα. Οπως αποτελεί αντίφαση το γεγονός ότι το περίπου 70% των πολιτών θέλει την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, ενώ ταυτόχρονα το 70% τάσσεται εναντίον των δεσμεύσεων που θα την κρατήσουν εκεί. Αβυσσος βέβαια η συλλογική ψυχή της ελληνικής κοινωνίας και μένει να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της όταν διαπιστώσει τις συνέπειες της τιμωρητικής διάθεσής της.

Λίγη υπομονή, γιατί ήδη χτύπησε το τρίτο κουδούνι που καλεί τους θεατές να καθήσουν στις θέσεις τους. Η παράσταση αρχίζει!

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

5

Διαβάστε το άρθρο από την πηγή του