H Κυβέρνηση, ο κ. Βενιζέλος και το φάντασμα του Γουλιμή...

Κατά τη διάρκεια του ασήμαντου πολιτικού του βίου, ο Μιλτιάδης Γουλιμής, από το Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου, πιθανότητα δεν είχε φανταστεί ότι μία μέρα θα εκλεγόταν βουλευτής, αφού στην εκλογική του περιφέρεια (Αιτωλοακαρνανία) κυριαρχούσε επί δεκαετίες η μορφή του Χαριλάου Τρικούπη. Και σίγουρα, δε θα είχε ποτέ διανοηθεί ότι το όνομά του θα γραφόταν στην πολιτική ιστορία της χώρα, ή ότι θα συζητιόταν περίπου 115 χρόνια αργότερα.

Όμως, στις εκλογές του 1895, τις πρώτες μετά τη χρεοκοπία του 1893, το τρικουπικό κόμμα καταποντίστηκε. Από τις 180 έδρες που είχε κατακτήσει στις εκλογές του 1892, πέτυχε να εκλέξει μόλις 15 βουλευτές σε σύνολο 207! Ο Μιλτιάδης Γουλιμής κατέλαβε την έδρα του Χαριλάου Τρικούπη στην Αιτωλοακαρνανία και άφησε το μεγάλο έλληνα πολιτικό του 19ου αιώνα, εκτός Βουλής, για πρώτη φορά μετά το 1865. “Ανθ’ ημών, ο Γουλιμής” δήλωσε ο Τρικούπης απογοητευμένος, μετά την εκλογική του συντριβή και αποσύρθηκε στις Κάννες της Γαλλίας, όπου και πέθανε λίγους μήνες αργότερα (Μάρτιος 1896).

Ο Γουλιμής όμως, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Σε πολλές μελέτες που έχουν συνταχθεί κατά τα τελευταία χρόνια, και οι οποίες αφορούν στη διεθνή πολιτική σκηνή, επισημαίνεται η κατάρρευση (στην κυριολεξία) των Κυβερνήσεων οι οποίες κυβέρνησαν μία χώρα κατά τη φάση της χρεοκοπίας της. (Δείτε σχετικό άρθρο με τίτλο: Οι συνέπειες και τα κόστη σε περίπτωση χρεοκοπίας Κράτους)

Η πιο πρόσφατη από τις μελέτες αυτές, των Eduardo Borensztein και Ugo Panizza, με τίτλο: The Costs of Sovereign Default, η οποία εκδόθηκε από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τον Οκτώβριο του 2008, εξετάζει μία προς μία τις περιπτώσεις χρεοκοπίας των προηγούμενων δεκαετιών και αποδεικνύει ότι όντως, μετά τη χρεοκοπία μίας χώρας, οι μεν Κυβερνήσεις συνήθως χάνουν την εξουσία, ενώ ένα μεγάλος μέρος των πολιτικών πέφτει στην αφάνεια. Πιο συγκεκριμένα, καταγράφεται ότι σε 19 περιπτώσεις χρεοκοπιών μεταξύ του 1980 και του 2003, το κυβερνών κόμμα, μετά τη χρεοκοπία έχασε τις εκλογές στις 18 περιπτώσεις. Επίσης, κατά μέσο όρο (εξετάσθηκαν 22 περιπτώσεις κατά την ίδια περίοδο), το κόμμα που βρισκόταν στην εξουσία κατά την φάση της χρεοκοπίας, στις εκλογές που ακολούθησαν, έχασε 16% της εκλογικής δύναμης (με βάση το σύνολο του εκλογικού σώματος), σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές.

Βεβαίως, με την εμπειρία που έχουμε αποκτήσει στην Ελλάδα κατά τους τελευταίους 18 μήνες, είναι εύκολο να αντιληφθούμε τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει αυτό.
Οι λαοί αντιδρούν απέναντι στην υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου που φέρνει η χρεοκοπία και τα περιοριστικά μέτρα που αναγκαστικά τη συνοδεύουν.

Και όμως, η παρούσα Κυβέρνηση, δε ξεκίνησε με αυτές τις προοπτικές. Παρά την τραγική κατάσταση της οικονομίας που ομολογουμένως παρέλαβε, αλλά και την αρνητική φήμη που δημιούργησαν για την Ελλάδα οι λογιστικές πρακτικές και τα “στατιστικά στοιχεία” της Κυβέρνησης Καραμανλή. Παρά τα προβλήματα, η παρούσα Κυβέρνηση είχε την ευκαιρία να πετύχει μία καλύτερη εξέλιξη για τη χώρα, αλλά και μία θετικότερη μελλοντική πολιτική προοπτική για την ίδια.

Η αμεριμνησία δύο ετών και η αδυναμία ακόμη και μελών του Υπουργικού Συμβουλίου να αντιληφθούν την τραγική πραγματικότητα, σπατάλησαν κάθε ευκαιρία που μας δόθηκε από τους εταίρους μας, αλλά και τις μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού.

Σήμερα, ο κ. Βενιζέλος, προσπαθεί εναγωνίως να κλείσει τις “τρύπες” που ανοίγουν διαρκώς και παντού σε ένα καράβι που -δυστυχώς- βουλιάζει και του οποίου η μοίρα μάλλον δείχνει προδιαγεγραμμένη.
Στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, ο κ. Βενιζέλος προκαλούσε θετικές εντυπώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό και έδινε μία νέα ελπίδα -ίσως την τελευταία- στο λαό, που τον είδε σαν τον “αντ’ αυτού” ηγέτη που είχε την ικανότητα να σώσει τη χώρα.

Και όμως, είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα και το πόσο έντονα άλλαξε η εντύπωση για τον δυναμικό Αντιπρόεδρο. Μία εντύπωση, η οποία σήμερα χρωματίζεται από έναν εκνευρισμένο πανικό και χαρακτηρίζεται από αυταρχικές αποφάσεις νομοθετικού παραλογισμού. Και δυστυχώς, το “στοίχημα” και την πρόκληση που ανέλαβε τον περασμένο Ιούνιο, δεν το έχασε μόνον ο κ. Βενιζέλος. Μαζί του, το έχασε και η χώρα.

Και καθώς ο κ. Αντιπρόεδρος σπαταλά, με απίστευτη ταχύτητα, το πολιτικό του κεφάλαιο και διαλύει το πάλαι ποτέ θετικό του προφίλ, κάπου στη Θεσσαλονίκη, τον καιρό αυτό, ένας νέος Γουλιμής ράβει το κοστούμι του...