Γιατί ο Σύλλογος δεν προσφεύγει κατά της “Ειδικής Εισφοράς Αλληλεγγύης”;

Κατά τις τελευταίες μέρες, δεχόμαστε πλήθος ερωτημάτων για το εάν ο Σύλλογος προτίθεται να προσφύγει  κατά του άρθρου 29 του ν. 3986/2011, δηλαδή του άρθρου που αφορά στην “Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης Φυσικών Προσώπων”.

Το εάν θα έπρεπε να προσφύγει ο Σύλλογος κατά του άρθρου αυτού, ήταν κάτι που μας απασχόλησε ιδιαίτερα στις συναντήσεις που είχαμε με το νομικό τμήμα του Συλλόγου.

Αποφασίσαμε να μην προσφύγουμε κατά του άρθρου αυτού και να υποβάλουμε προσφυγή μόνον κατά του άρθρου 31 του ιδίου νόμου (Τέλος Επιτηδεύματος) (δείτε σχετικό άρθρο), για τους παρακάτω λόγους:

α) Η τεκμηρίωση της αντισυνταγματικότητας του συγκεκριμένου άρθρου είναι επισφαλής και χωρίς μεγάλες πιθανότητες να γίνει αποδεκτή. Αντίθετα, η τεκμηρίωση της αντισυνταγματικότητας στο τέλος επιτηδεύματος είναι πιο εύκολη και οι πιθανότητες να γίνει δεκτή η προσφυγή του Συλλόγου, είναι μεγάλη.

β) Μία αποτυχημένη (λόγω των παραπάνω δυσχερειών) προσφυγή κατά της “Εισφοράς Αλληλεγγύης”, θα διακινδύνευε μελλοντικές κινητοποιήσεις πολιτών, σε ζητήματα στα οποία θα είχαν σοβαρές πιθανότητες να δικαιωθούν. Η “κινητοποίηση” των φορολογούμενων σήμερα, είναι ένα πρωτοφανές φαινόμενο το οποίο ο Σύλλογος δε θα ήθελε να διακινδυνεύσει στα πρώτα του βήματα.

γ) Η ουσία της πρώτης μαζικής προσφυγής, για φορολογικά θέματα, στην ιστορία της Ελλάδας, έχει βεβαίως την οικονομική διάσταση, η οποία είναι πολύ σημαντική. Έχει όμως και έναν βαθύτατο συμβολισμό: Τη μαζική και οργανωμένη αντίσταση των πολιτών. Εάν οι φορολογούμενοι πολίτες κερδίσουμε την πρώτη μας υπόθεση στα δικαστήρια, τότε η νοοτροπία και η πρακτική των Κυβερνήσεων θα αλλάξει ριζικά και θα αλλάξει για πάντα, αφού θα γνωρίζουν ότι η κοινωνία οργανώνεται και αντιδρά!
Συνεπώς, ήταν ανάγκη να αποφύγουμε τον κίνδυνο μίας απόρριψης της προσφυγής μας και να αναπτύξουμε μία δράση η οποία θα ήταν πολύ προσεγμένη, άρτια τεκμηριωμένη και καλά οργανωμένη. Την ευκαιρία για μία τέτοια δράση μας δίνει η προσφυγή κατά του “τέλους επιτηδεύματος”.

Τέλος, εκτιμούμε ότι, οι κοινωνικές αντιδράσεις σε ζητήματα φορολογίας, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές και χωρίς στοιχεία υπερβολής. Σήμερα, στα πλαίσια της γνωστής ελληνικής κοινωνικής υπερβολής, εμφανίζονται φαινόμενα που ίσως τελικά μας οδηγήσουν (ως κοινωνία) να ξεφύγουμε από το μέτρο. Διαβάζουμε και ακούμε ότι θα πρέπει να γίνουν προσφυγές για χίλια δυό θέματα. Ξαφνικά, ο (“κοιμώμενος” έως σήμερα) Έλληνας, “ξύπνησε” και αντιδρά επί των πάντων και προσφεύγει (ή ισχυρίζεται ότι θα προσφύγει) επί παντός μέτρου.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι κακώς διαμαρτύρεται. Δεν ισχυριζόμαστε ότι δεν έχουν εξαντληθεί οι αντοχές του. Απεναντίας μάλιστα. Ο Σύλλογος αυτός δημιουργήθηκε ακριβώς επειδή εξαντλήθηκαν οι αντοχές μας.
Όμως, μέσα από την υπερβολή, θα κινδυνεύσουμε (ως κοινωνία, ή ως “κίνημα φορολογούμενων”) να γίνουμε γραφικοί. Και έτσι, μπορεί να καταλήξουμε να μην μας παίρνει κανείς στα σοβαρά.

Ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ, θα κινηθεί πάνω στη στρατηγική που -από την αρχή- χάραξε: Καλά μελετημένες κινήσεις, ήρεμες και νόμιμες αντιδράσεις, προσπάθεια για διαρκώς καλύτερη οργάνωση και επιδίωξη βραχυχρόνιων και κυρίως μακροχρόνιων αποτελεσμάτων σε θεσμικά προβλήματα λειτουργίας της κοινωνίας μας και αποτελεσματικότητας της Δημοκρατίας μας.

Ο Σύλλογος ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ, ήδη οργανώνει τη μαζική προσφυγή κατά του τέλους επιτηδεύματος (δείτε σχετικό άρθρο). Και καλεί τους πολίτες σε συστράτευση, στη δημιουργία και την ενίσχυση ενός καλά οργανωμένου και αποτελεσματικού κινήματος για ισχυρότερη “φωνή” των φορολογούμενων και για αποτελεσματικότερο έλεγχο της Δημόσιας Διοίκησης.