Έλληνες Φορολογούμενοι: Περί φορολόγησης πλοίων και προτάσεων του ΣΥΡΙΖΑ

Περί φορολόγησης πλοίων και προτάσεων του
ΣΥΡΙΖΑ
================================================================================
- on 05 Ιουνίου 2012
 
Άρθρο του Αδωνιδος Α. Γεωργιαδη* όπως
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ την
Κυριακή 3 Ιουνίου 2012.
Μ​​ε έκπληξη, ευρισκόμενος σε πρωινή
τηλεοπτική εκπομπή, άκουσα τον εκπρόσωπο
του ΣΥΡΙΖΑ κ. Μπαλάφα να εξαγγέλλει ως ένα
από τα νέα φορολογικά μέτρα που μας
περιμένουν, στην περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ
κερδίσει τις εκλογές, τη θέσπιση εκτάκτου
φόρου, ίσου με 4% επί του τζίρου των
ναυτιλιακών εταιρειών. Μάλιστα ο κ.
Μπαλάφας διάνθισε αυτή του την εξαγγελία με
έναν λόγο, για τους εφοπλιστές οι οποίοι δεν
συνεισφέρουν στις προσπάθειες του έθνους
και ότι τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν...
Θυμήθηκα αμέσως μία συνέντευξη που είχα
δώσει στο Lloyds του Λονδίνου στο πλαίσιο του
ΙΜΟ όταν ήμουν υφυπουργός, όπου ο Αγγλος
δημοσιογράφος προσπαθούσε να μου
εκμαιεύσει την είδηση ότι σκοπεύουμε να
αυξήσουμε τη φορολογία ώστε να ξεκινήσουν
εκστρατεία κατά της ελληνικής σημαίας.
Επειτα από λίγες ημέρες, όταν διάβασα την
είδηση ότι για πρώτη φορά η Μάλτα μας
ξεπέρασε εντός της Ε.Ε. σε πλοία με σημαία
Μάλτας, αμέσως μου ήρθαν στο μυαλό οι
εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ και οι επιπτώσεις
τους. Σίγουρα καλές για τη Μάλτα και κακές
για την Ελλάδα. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω
αυτό το άρθρο για να καταπολεμήσουμε έναν
από τους μύθους που κυριαρχούν και οι
οποίοι εάν επικρατήσουν, μόνον βλάβη θα
προξενήσουν στα συμφέροντα όλων μας. Ο
μύθος αυτός λέει ότι οι εφοπλιστές
κερδοσκοπούν εις βάρος μας και δεν
πληρώνουν φόρους.
Η Ελλάς έχει θεσπίσει συνταγματική
προστασία των εφοπλιστών, έτσι ώστε να τους
παράσχει ένα σταθερό φορολογικό
περιβάλλον, μιας και το έθνος μας είναι η
πατρίδα των περισσοτέρων πλοιοκτητών της
Γης. Ομως μας διαφεύγουν ορισμένες
πραγματικότητες:
1η Οι εφοπλιστές δεν μπορούν να
κερδοσκοπήσουν εις βάρος μας, διότι σχεδόν
το σύνολο του πλούτου τους ούτε στην Ελλάδα
παράγεται ούτε οφείλεται σε οποιαδήποτε
διευκόλυνση από το κράτος μας. Αντιθέτως, το
κράτος βάζει διαχρονικά διάφορα εμπόδια,
γραφειοκρατικής κατά κανόνα φύσεως, που
τους κάνει την επιλογή της ελληνικής
σημαίας ακόμη δυσκολότερη. Π.χ. για να
νηολογήσει κάποιος το πλοίο του στη Μάλτα,
χρειάζεται τρεις υπογραφές και 48 ώρες και
μπορεί να το κάνει και μέσω Διαδικτύου. Για
να κάνει το ίδιο πράγμα εδώ, θέλει 32
υπογραφές και περίπου τρεις μήνες. Στις
δουλειές υπενθυμίζω ότι ο χρόνος είναι
χρήμα.
2η Οι εφοπλιστές, που -θα μου επιτρέψετε να
σημειώσω- με ηρωισμό και πατριωτισμό
επιλέγουν, μεταξύ όλων των σημαιών της Γης
να υψώσουν στα πλοία τους την ελληνική,
εισφέρουν στη χώρα μας είτε υπό μορφή φόρων
είτε υπό μορφή ασφαλιστικών εισφορών στο
ΝΑΤ είτε υπό μορφή εισαγόμενου ναυτιλιακού
συναλλάγματος (μισθοδοσία κ.λπ.) περίπου 7
δισ. ετησίως. Μόνον ο τουρισμός στην
πραγματικότητα τους ξεπερνά και η διαφορά
είναι ότι μεγάλο τμήμα του τουριστικού
συναλλάγματος είναι ανακύκλωση εγχώριων
χρημάτων, ενώ το ναυτιλιακό έρχεται εξ
ολοκλήρου απέξω. Σημειώστε ότι δεν είναι
καθόλου ελκυστική πια η ελληνική σημαία.
Πρώτον, διότι είναι πάρα πολύ ακριβή (στο
1.000.000$, με σημαία ευκαιρίας η Μάλτα είναι στο
1.200.000$ και η ελληνική στο 1.400.000$). Δηλαδή θα
μπορούσαν να γλιτώνουν 40% ετησίως και όμως
πάρα πολλοί εξ αυτών επιλέγουν Ελλάδα. Στις
μέρες μας δε, που το κύρος του ελληνικού
ονόματος γενικά υποφέρει, δεν προσφέρει η
σημαία μας καν αυτό. Και όμως, αυτοί που ο
ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί εκ των συμπολιτών μας
ένεκα φθόνου θεωρούν φοροφυγάδες πληρώνουν
επιπλέον όλα αυτά τα λεφτά.
3η Πέραν όλων αυτών, οι Ελληνες εφοπλιστές,
διά της ενώσεώς τους συνεισφέρουν κατά 40%
στον προϋπολογισμό της ναυτικής
εκπαιδεύσεως αντικαθιστώντας το κράτος,
και με τα διάφορα ιδρύματα και τις χορηγίες
τους επισκευάζουν κτίρια, μοιράζουν δωρεάν
βιβλία κ.λπ.
Γενικά λοιπόν όχι μόνον απών δεν είναι ο
εφοπλιστικό κόσμος από την εθνική
προσπάθεια, αλλά αντιθέτως μάλιστα
προσφέρουν πολύ περισσότερα απ’ όσα τους
αναλογούν.
Φαντασθείτε λοιπόν ποια θα ήταν η επίπτωση
της προσπάθειας υλοποιήσεως της εξαγγελίας
του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με φόρο επί του
τζίρου σε χρονιά που η παγκόσμια κρίση έχει
χτυπήσει και τη ναυτιλία. Δικαίως θα
άλλαζαν αυτομάτως σημαία και όχι μόνον δεν
θα εισπράτταμε τίποτε, αλλά αντιθέτως θα
χάναμε και τα προαναφερθέντα.
Καλό είναι λοιπόν, ειδικά έπειτα από την
τραυματική περίοδο Παπανδρέου, ο οποίος με
τη διάλυση του υπουργείου Εμπορικής
Ναυτιλίας προσέθεσε πολλά προβλήματα στα
ήδη υπάρχοντα, να επανακαθορίσουμε τη σχέση
μας με τον εφοπλιστικό κόσμο, ο οποίος
πρέπει να βρει επιτέλους στο πρόσωπο του
κράτους μας έναν αρωγό στην προσπάθειά του
και όχι έναν απηνή διώκτη όπως τον
ονειρεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σταθερό φορολογικό περιβάλλον, μείωση της
γραφειοκρατίας, παρέμβαση για την επίλυση
των προβλημάτων της ναυπηγοεπισκευής,
ανάπτυξη της ναυτικής εκπαιδεύσεως και με
τη δυνατότητα δημιουργίας ιδιωτικών σχολών
και κυρίως η ανασύσταση του υπουργείου, με
το Λιμενικό Σώμα εντός του, είναι τα μέτρα
που θα πρέπει να συζητούμε και όχι το πώς θα
τους διώξουμε από εδώ μια ώρα αρχύτερα.
* Ο κ. Αδωνις Α. Γεωργιάδης είναι τ.
υφυπουργός Ναυτιλίας και βουλευτής Ν.Δ. Β΄
Αθηνών.
Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
5