Γιατί μας “χαρίζει” η Αυστρία 281,2 εκατ. ευρώ; Πώς έχει η “θλιβερή” ιστορία των ελληνικών ομολόγων της ΕΚΤ;

Πριν από μερικές μέρες προβλήθηκε από τον Τύπο, η απόφαση του Κοινοβουλίου της Αυστρίας για την επιστροφή στη χώρα μας, των κερδών τα οποία αποκομίζει η Αυστρία από τη διαχείριση ελληνικών ομολόγων που έχει στην κατοχή της. Την απόφαση αυτή επιδοκιμάσαμε όλοι μας.

Όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Στην πραγματικότητα, τα κέρδη της Αυστρίας από τη διαχείριση ελληνικών ομολόγων, αποτελούν την κατάληξη μίας θλιβερής ιστορίας, η οποία δείχνει το πόσο άσχημα για το κύρος και αρνητικά για τα συμφέροντα της χώρας χειρίστηκαν το ζήτημα του δημοσίου χρέους οι ελληνικές Κυβερνήσεις της περιόδου 2010-2012.

Όπως είναι γνωστό, την άνοιξη του 2010, λίγο μετά την επιβολή του πρώτου ελληνικού μνημονίοιυ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ξεκίνησε ένα πρόγραμμα παρεμβάσεων στις διεθνείς αγορές ομολόγων (Securities Markets Programme - SMP), με το οποίο ήλπιζε ότι θα μειώσει τις πιέσεις προς τις τιμές των ελληνικών ομολόγων (τους επόμενους μήνες, το πρόγραμμα επεκτάθηκε και συμπεριέλαβε και ομόλογα άλλων χωρών που αντιμετώπιζαν προβλήματα).

Βεβαίως, όπως συμβαίνει πάντα, το πρόγραμμα αυτό δεν πέτυχε να περιορίσει την καθίζηση των τιμών των ελληνικών ομολόγων. Τί πέτυχε όμως; Πέτυχε στο να βοηθήσει τις τράπεζες πολλών ευρωπαϊκών χωρών να ξεφορτωθούν τα “τοξικά” ελληνικά ομόλογα που είχαν στα χαρτοφυλάκιά τους και έθεταν σε κίνδυνο την ισορροπία των τραπεζικών ιδρυμάτων στις χώρες αυτές, τα οποία και πούλησαν προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε τιμές που κυμαίνονταν μεταξύ του 60% και 65% της ονομαστικής τους αξίας.

Με τον τρόπο αυτό, μειώθηκαν οι πιέσεις που προκαλούσε η “ελληνική κρίση” στη Γαλλία (το πρόγραμμα αυτό εκμεταλλεύθηκαν κυρίως οι γαλλικές τράπεζες), τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Ιταλία και άλλες χώρες της Ευρώπης.

Από την άλλη πλευρά όμως, “απαγορεύτηκε” στις ελληνικές και τις κυπριακές τράπεζες να κάνουν το ίδιο. Η απαγόρευση δεν ήταν βεβαίως έγγραφη, αλλά περισσότερο πολιτικής μορφής  (μάλιστα, τα στοιχεία δείχνουν ότι μεταξύ της άνοιξης του 2010 και του τέλους του 2011, οι ελληνικές τράπεζες αύξησαν την κατοχή ελληνικών ομολόγων στα χαρτοφυλάκιά τους). Άλλωστε την περίοδο εκείνη, ανοήτως, μεγάλο τμήμα της κοινωνίας πίστευε ότι η πώληση ομολόγων από τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών ή των ασφαλιστικών ταμείων συνιστούσε κάτι σαν “εθνική προδοσία”. Την αφέλεια αυτή, πληρώνουν σήμερα οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι φορολογούμενοι και οι ασφαλισμένοι...

Για αρκετό διάστημα όλοι μας θεωρούσαμε ότι οι αγορές ελληνικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποτελούσαν έναν έμμεσο τρόπο βοήθειας της ΕΚΤ προς την Ελλάδα, με στόχο μία “σιωπηρή” μείωση του χρέους μας (είχε καλλιεργηθεί μάλιστα η εντύπωση ότι αυτό ήταν κάτι που είχε συμφωνηθεί μεταξύ των ελληνικών κυβερνήσεων και της τρόικα) και για το λόγο αυτό θεωρούσαμε ως άκρως θετική την εξέλιξη αυτή (δείτε άρθρο μας της περιόδου εκείνης). Ουδέποτε δε μπορούσαμε να φανταστούμε ότι, οι αγορές αυτές θα κατέληγαν να σφίξουν ακόμη περισσότερο τη θηλιά γύρω από το λαιμό της χώρας μας.

Στο διάστημα μεταξύ του Μαϊου 2010 και Ιανουαρίου 2012, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δαπάνησε περί τα 42-43 δισεκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει ελληνικά ομόλογα, σε τιμές που κυμαίνονταν κυρίως μεταξύ 60% και 65%. Δηλαδή, αγοράστηκαν ομόλογα ονομαστικής αξίας 65 δισεκατομμυρίων περίπου (ακριβή στοιχεία δεν ανακοινώθηκαν ποτέ), τα οποία και αποτελούσαν το 20% του συνολικού χρέους της χώρας μας. Το ονομαστικό κέρδος από τις αγορές αυτές έφθασε στα 18 έως 20 δισεκατομμύρια ευρώ.

Παράλληλα, αγορές ελληνικών ομολόγων μικρότερης αξίας αγόρασαν και αρκετές Κεντρικές Τράπεζες χωρών της Ευρωζώνης.

Οι πραγματικές διαθέσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας φάνηκαν τον Φεβρουάριο του 2012, κατά τις διαπραγματεύσεις για το πρώτο “κούρεμα” του ελληνικού χρέους. Τότε, ο κ. Ντράγκι απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο κουρέματος των ελληνικών ομολόγων που διακρατούσε η ΕΚΤ. Και όχι μόνον αυτό, αλλά διαμήνυσε ότι, η ΕΚΤ θα επιδιώξει την αποπληρωμή των ομολόγων, όχι στην τιμή που αγοράστηκαν (μεταξύ 60 και 65), αλλά στην ακέραια τιμή τους!

Και τί θα γίνονταν τα τεράστια αυτά κέρδη που έβγαζε η ΕΚΤ, από τα ελληνικά ομόλογα σε βάρος ενός κράτους μέλους της; Θα διανέμονταν στις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης!

Παράλληλα, η ΕΚΤ συνέστησε στις ΕΚΤ να επιστρέψουν τα κέρδη που θα επιτύγχαναν στην Ελλάδα, κάτι που όπως αναφέρθηκε συμφωνήθηκε και από τις Κυβερνήσεις των χωρών μελών της Ευρωζώνης (δείτε τη σελίδα 2 της ανακοίνωσης του Eurogroup της 21/2/2012).

Αυτά είναι τα ...κέρδη που μας χαρίζουν σήμερα οι αυστριακοί! Τα κέρδη που προέκυψαν από το μη “κούρεμα” των ομολόγων μας!

Αυτά είναι και τα ομόλογα που αναγκάζεται να πληρώσει το ελληνικό Κράτος, καθώς λήγουν σήμερα (20/5/2013) λήγουν ομόλογα ύψους 5,6 δισεκ. ευρώ. Για την αποπληρωμή των ομολόγων αυτών θα χρησιμοποιηθεί και το μεγαλύτερο μέρος της “διπλής δόσης” που πήρε η Ελλάδα τις ημέρες αυτές. Και αυτός είναι και ο λόγος για το αίτημα της Ελλάδας να εισπράξει από σήμερα τη δόση του δανείου που θα έπρεπε να εισπράξει τον Ιούνιο. Για να ξεπληρώσει τα δάνεια προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Για σκεφθείτε το λίγο... Μία χώρα μέλος της Ευρωζώνης βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Επεμβαίνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στις αγορές και αγοράζει (με “λογιστικό” χρήμα που δημιουργείται ηλεκτρονικά από το ...τίποτα!) ένα μεγάλο μέρος των ομολόγων. Πωλητές είναι οι μεγάλες τράπεζες των (μεγάλων) χωρών που ελέγχουν την τρόικα και τη χώρα μας και με τον τρόπο αυτό μειώνονται οι κίνδυνοι για τις δικές τους οικονομίες. Παράλληλα, απαγορεύεται στις ελληνικές και τις κυπριακές τράπεζες να κάνουν το ίδιο. Στη συνέχεια, ενώ “κουρεύονται” όλα τα ομόλογα (τα περισσότερα των οποίων διακρατούσαν οι ελληνικές και κυπριακές τράπεζες, καθώς επίσης και τα ασφαλιστικά ταμεία), η ΕΚΤ αρνείται να δεχθεί “κούρεμα” για τα δικά της. Και όχι μόνον αυτό, αλλά απαιτεί και την αποπληρωμή τους στο ακέραιο, ενώ τα αγόρασε στο 60% της αξίας τους! Και σήμερα, παρακαλούμε τους δανειστές να μας δανείσουν, για να αποπληρώσουμε τα ομόλογα αυτά, ενώ την ίδια περίοδο ένα κράτος (Κύπρος) καταστράφηκε και οι ελληνικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιούνται (με δανεικά από τους … “δανειστές”) επειδή έπαθαν ζημιές από το “κούρεμα” των ομολόγων!

Εσείς θα μπορούσατε να βρείτε καλύτερο παράδειγμα για να περιγράψετε τις έννοιες της “εθνικής ντροπής” και “απώλειας της ανεξαρτησίας” ενός Κράτους;

Ας μην ευχαριστούμε και ας μην ευγνωμονούμε κανέναν για την “επιστροφή” των κερδών των Κεντρικών Τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα. Δεν αποτελούν προϊόν διαχείρισης ρίσκου, αλλά προϊόν εκμετάλλευσης σε βάρος του λαού και του Κράτους μας...

Σημειώσεις:
1) Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξακολουθεί να διακρατά ομόλογα αξίας 33,9 δισεκατομμυρίων ευρώ. (Δείτε σχετική ανακοίνωση)

2) Κατά τη διετία 2013-2014 λήγουν ομόλογα ύψους 14,2 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία δημιουργούν “τρύπα” χρηματοδότησης ύψους 3,7 δισεκατομμυρίων ευρώ. (Δείτε σχετικό άρθρο)

3) Με βάση το Δελτίο Δημοσίου Χρέους του Δεκεμβρίου 2012 (Νο 68) κυκλοφορούν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ύδους 81,2 δισεκ. ευρώ, τα οποία αναλύονται: στα ομόλογα της ΕΚΤ και των ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών (τα οποία δεν κουρεύτηκαν) και τα ομόλογα που εκδόθηκαν κατά το “κούρεμα” του Μαρτίου 2012.

Δείτε τα Δελτία του Δημοσίου Χρέους

Δείτε την εξέλιξη του Δημοσίου Χρέους