Το άκρον άωτον του φαρισαϊσμού και του παραλόγου: (άσκοπο) ετήσιο κόστος 10.800 ευρώ για να μπορεί μία εταιρία να λειτουργεί!

Το σύστημα της ελληνικής γραφειοκρατίας και του κρατισμού, επί σειρά δεκαετιών, έχει δημιουργήσει για τις επιχειρήσεις ένα απίστευτο και απερίγραπτο πλέγμα υποχρεώσεων, το οποίο καταλήγει στην ετήσια εκταμίευση σημαντικών ποσών, χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως όφελος από τις δαπάνες αυτές, ή έστω κάποια στοιχειώδης ανταποδοτικότητα.

Οι δαπάνες αυτές εκτρέφουν το άρρωστο σύστημα που εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μας, ένα σύστημα που όντας παρασιτικό και αναχρονιστικό, συνέβαλε και αυτό στη σημερινή κατάρρευση της οικονομίας και της κοινωνίας μας, με όλα τα συνεπακόλουθα δεινά που βιώνουμε.

Ξεκινώντας σήμερα την ενασχόληση του Συλλόγου μας με αυτό το ζήτημα, έχει σημασία να καταδείξουμε το είδος και το μέγεθος των ανώφελων ή παράλογων (έως και ανόητων) δαπανών, τις οποίες είναι υποχρεωμένη εκ του νόμου να καταβάλλει, κάθε έτος, μία (συχνά μικρή) ανώνυμη εταιρία, η οποία -εν μέσω κρίσης- παραπαίει και η οποία αγωνίζεται, με νύχια και με δόντια, να κρατηθεί στα πόδια της.
(Σε ορισμένα σημεία, χρησιμοποιώ παραδείγματα από την προσωπική μου εμπειρία, ως Διευθύνων Σύμβουλος μίας μικρής ανώνυμης εταιρίας που δραστηριοποιείται στο χώρο της Κεφαλαιαγοράς).

- Δαπάνη δημοσίευσης ισολογισμού: περίπου 2.500 ευρώ (κατά μέσο όρο).
Πρόκειται για το αποκορύφωμα της ντροπής και του φαρισαϊσμού του ελληνικού κράτους. Οι Ανώνυμες Εταιρίες και οι ΕΠΕ υποχρεούνται, κάθε έτος, να δημοσιεύουν τον ισολογισμό τους σε μία πολιτική και μία οικονομική εφημερίδα. Η υποχρέωση αυτή καθιερώθηκε το 1920, όταν, όντως, το μόνο μέσο ενημέρωσης ήταν οι εφημερίδες. Σήμερα, στην εποχή του ίντερνετ και του ηλεκτρονικού ΦΕΚ, η υποχρέωση αυτή εξακολουθεί να ισχύει παρά τις όποιες προσπάθειες έγιναν για την κατάρτησή της! Αλήθεια, σε ποιά πονηρά συμφέροντα προσκρούει;

(Σημείωση: Φέτος (όπως και άλλες χρονιές), η προσωπική μου εταιρία, για να καλύψει την υποχρέωση του νόμου, δημοσίευσε τον ισολογισμό της στην εφημερίδα “Νίκη”, η οποία πουλάει δεν πουλάει 200 ή 300 φύλλα ημερησίως. Και έτσι, το κοινό ...ενημερώθηκε!)
Γιατί όμως κανείς υπουργός δεν τολμάει να καταργήσει αυτή την αναχρονιστική υποχρέωση των επιχειρήσεων; Επειδή βεβαίως κανείς δε θέλει να τα βάλει με τον Τύπο. Επειδή ο Τύπος και τα ΜΜΕ γενικότερα, αποτελούν μέρος αυτού του ιδιότυπου συστήματος εξουσίας που έχει αναπτυχθεί και που καταδυναστεύει τον τόπο μας επί δεκαετίες! Επειδή, η υποχρέωση αυτή αποτελεί μία απ’ ευθείας επιχορήγηση των εφημερίδων. Επειδή, οι ισολογισμοί επιτρέπουν σε φυλλάδες των 300 ή των 1000 φύλλων, να παραμένουν ανοικτές. Έτσι όμως καλλιεργούνται φαινόμενα και νοοτροπίες. Θυμάστε, πριν από μερικά χρόνια, τον Γρηγόρη Μιχαλόπουλο της “Ελεύθερης Ώρας”; Πώς ζούσε η εφημερίδα του Μιχαλόπουλου; Από τους ισολογισμούς και τις άλλες “ωραίες” δραστηριότητες για τις οποίες καταδικάστηκε.
Ο νόμος του 1920, θα πρέπει να εκσυγχρονισθεί (όπως άλλωστε εκσυγχρονίστηκε και σε άλλα σημεία του). Αντί να υποχρεώνει τις εταιρίες να δημοσιεύσουν ισολογισμούς στις εφημερίδες, μπορεί να τις υποχρεώνει να έχουν τον ισολογισμό τους στο site τους. Ή, σε κάθε περίπτωση, σήμερα ο κάθε πολίτης μπορεί, σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα, να βρει τον ισολογισμό οποιασδήποτε εταιρίας, από το site του Εθνικού Τυπογραφείου.

- Δαπάνη δημοσίευσης πρόσκλησης για τη Γενική Συνέλευση: Κόστος: 600 ευρώ περίπου.
Με την ίδια ...αρχαία λογική του 1920, οι εταιρίες υποχρεούνται να δημοσιεύσουν την ημερομηνία πραγματοποίησης της Γενικής τους Συνέλευσης στον Τύπο. Και βεβαίως, η υποχρέωση αυτή καλύπτεται με τη δημοσίευση της ανακοίνωσης στην παρασιτική φυλλάδα των 200 ή των 500 φύλλων και έτσι, θεωρείται ότι το κοινό ενημερώθηκε...

Παράβολο δημοσίευσης ισολογισμών στο ΦΕΚ: Κόστος 554,67 ευρώ.
Πρόκειται για το ποσό που καταβάλει μία εταιρία για τη δημοσίευση του ισολογισμού της στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ). Παρά τη μείωση του κόστους όλης αυτής της διαδικασίας από την πλευρά της δημόσιας διοίκησης, το ποσό που καταβάλλει μία εταιρία, κατά τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί. Και αυτό, παρά τη συνταγματική αρχή της “αναλογικότητας του τέλους” που ορίζει ότι μία υπηρεσία της δημόσιας διοίκησης προς τους διοικούμενους, θα πρέπει να τιμολογείται κοντά στο κόστος της παραγωγής της υπηρεσίας αυτής.
Πληροφορίες τις οποίες εξετάζουμε, αναφέρουν ότι μέρος των χρημάτων αυτών χρησιμοποιείται για την παροχή επιπρόσθετων αμοιβών σε υπαλλήλους της αρμόδιας νομαρχίας και του εθνικού τυπογραφείου. (Επί του θέματος αυτού έχουμε ήδη υποβάλει ερώτηση και αναμένουμε την επίσημη απάντηση).

- Παράβολο για τη δημοσίευση διορισμού Ορκωτών Ελεγκτών: Κόστος 289,75 ευρώ.
Πρόκειται για ακόμη μία ακατανόητη (έως και ανόητη) δαπάνη στην οποία το Κράτος υποβάλλει τις εταιρίες. Με απλά λόγια, μία εταιρία πληρώνει … για να δημοσιεύσει το ΦΕΚ τα ονόματα των Ορκωτών Ελεγκτών σε δύο αράδες στο ΦΕΚ. Ακόμη και εάν θεωρήσουμε ως “χρήσιμη” και απαραίτητη τη δημοσίευση της πληροφορίας αυτής στο ΦΕΚ (αφού υποθέτουμε ότι δεν αρκεί η δημοσίευσή της στο site της εταιρίας), αναρωτιόμαστε γιατί θα έπρεπε να δημοσιεύεται σε ξεχωριστή ανακοίνωση στο ΦΕΚ και να μη δημοσιεύεται μαζί με τον ισολογισμό, έτσι ώστε να εξοικονομείται κόστος για τις υπόχρεες εταιρίες;

- Παράβολο δημοσίευσης πρόσκλησης για τη Γενική Συνέλευση: Κόστος 289,75 ευρώ.
Ακόμη μία απόλαυση της γελοιότητας και του φαρισαϊσμού του ελληνικού Κράτους, που υποχρεώνει τις δύσμοιρες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στα όρια της επικράτειάς του, να δημοσιεύουν την πρόσκληση για την πραγματοποίηση της Γενικής τους Συνέλευσης, πέραν από τις εφημερίδες και στο ΦΕΚ. Βεβαίως, το ότι, συχνά η δημοσίευση στο ΦΕΚ γίνεται με καθυστέρηση και συνήθως μετά την πραγματοποίηση της Συνέλευσης, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να κρατιούνται οι ...τύποι, προς δόξαν της ελληνικής γραφειοκρατίας (αλλά και της αισχρής απομύζησης των ελληνικών επιχειρήσεων).

- Έλεγχο από Ορκωτούς Ελεγκτές (για ορισμένες εταιρίες και ιδίως γι’ αυτές που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Κεφαλαιαγοράς): περίπου 2.200 ευρώ ανά έτος (μίνιμουμ αμοιβής).
Πρόκειται για υποχρέωση που επιβάλλει η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και έχει να κάνει με την “ασφάλεια” της λειτουργίας της Κεφαλαιαγοράς. Με άλλα λόγια, η Κεφαλαιαγορά μπορεί να κινδυνέψει από μία μικρή εταιρία (όπως η δική μας), η οποία δεν έχει το δικαίωμα να πραγματοποιεί απ’ ευθείας συναλλαγές στο χρηματιστηριακό σύστημα, και δε κινδυνεύει από την Εθνική Τράπεζα, την Alpha Bank ή τη Eurobank, τις οποίες το ίδιο το Κράτος εξαναγκάζει να φορτώνονται ελληνικά κρατικά ομόλογα, τα οποία τώρα τους ζητάει να “κουρέψουν” ...εθελοντικά (!), δημιουργώντας έτσι αρνητικά ίδια κεφάλαια και αναγκάζοντάς τες να προσφύγουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Αλήθεια, πού είναι οι έλεγχοι της υπηρεσίας εσωτερικού ελέγχου των τραπεζών αυτών. Πού είναι τα πορίσματα της παρακολούθησης της λειτουργίας των τραπεζών, την οποία ο νόμος επιβάλλει στους Ορκωτούς να ασκούν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους;
Βεβαίως, προς το παρόν, δε θα ήθελα να μιλήσω για τις πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των εταιριών Ορκωτών Ελεγκτών και των ελεγχόμενων εταιριών και το τί προκύπτει απ’ αυτές... (Δείτε απλά το φαινόμενο …”Proton Bank”, ή τη σωρεία των πτωχευμένων εταιριών του Χρηματιστηρίου και ανατρέξτε στα σχετικά σημειώματα ελέγχου των Ορκωτών, για τις χρονιές που προηγήθηκαν της πτώχευσής τους).

- Ετήσιο Φορολογικό Πιστοποιητικό (εκδίδεται από Ορκωτούς Ελεγκτές): περίπου 3.000 ευρώ ανά έτος.
Πρόκειται για καινούργια υποχρέωση η οποία θεσπίστηκε με την ΠΟΛ 1159/22-7-2011 και σύμφωνα με την οποία, οι Ορκωτοί Ελεγκτές, αναλαμβάνουν πλέον τον φορολογικό έλεγχο των επιχειρήσεων, επειδή οι φορολογικές υπηρεσίες του Κράτους αδυνατούν να τον πραγματοποιήσουν αυτές! Χαρές και πανηγύρια για τις ελεγχόμενες εταιρίες, αφού θα τις ελέγχουν οι ...πελάτες τους Ορκωτοί! Ναι, αυτοί που ήλεγχαν και την Proton Bank, την Κλωνατέξ ή την Alapis!
Βεβαίως, το ότι θα έχουν “ετήσιο φορολογικό πιστοποιητικό”, δε σημαίνει ότι θα καταργηθούν οι περαιώσεις, οι έκτακτοι έλεγχοι και οι κάθε είδους εκβιασμοί των φορολογικών αρχών, ούτε και η ισχύς του συστήματος “40-40-20” που κατήγγειλε προχθές ο …”παραιτηθείς” κ. Σπινέλλης και με την καταγγελία του οποίου ευαισθητοποιήθηκε χθες ο οικονομικός εισαγγελέας και διέταξε “προκαταρκτική εξέταση”!
Μα καλά κύριε εισαγγελεύ, εσείς πού ζούσατε; Είστε οικονομικός εισαγγελέας και δε γνωρίζατε το σύστημα; Τότε, κύριε εισαγγελεύ, η προκαταρκτική έρευνα θα πρέπει να γίνει για το πώς εσείς αναλάβατε τη θέση που κατέχετε, χωρίς να γνωρίζετε καν τα στοιχειώδη!
(Βεβαίως, η ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών, το οποίο … “έπεσε από τα σύννεφα” με όσα κατήγγειλε ο κ. Σπινέλλης, ούτε γέλια προκαλεί πλέον, αλλά ούτε και κλάματα. Προκαλεί οργή!)

- Συνδρομή σε Επιμελητήριο: Κόστος 420 ευρώ (αφορά στο ΕΒΕΑ).
Για να είμαι ειλικρινής, επί 13 χρόνια που η εταιρία μας σκύβει το κεφάλι και πληρώνει το μαγαζί του κ. Μίχαλου, δεν κατάλαβα γιατί το κάνει και τί, τέλος πάντων, πήραμε πίσω για αυτά τα 5.460 ευρώ που πληρώσαμε. Ξέρουμε όμως ότι είναι υποχρεωτικό, για τους “ραγιάδες” να το πληρώνουν. Για ποιό λόγο είναι υποχρεωτικό; Δε το γνωρίζουμε. Απλά, γνωρίζουμε ότι κάποιος αρχαίος και άθλιος νόμος, πριν από μερικές δεκαετίες το επέβαλε.
Ξέρουμε όμως ότι στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό. Ή, ακόμη και στις χώρες που είναι, η ετήσια συνδρομή δεν ξεπερνά τα 50 ευρώ.
Ξέρουμε επίσης ότι οι υπάλληλοι στο Επιμελητήριο, είναι τόσοι πολλοί που στην κυριολεξία δεν έχουν πού να κάτσουν.
Ξέρουμε επίσης ότι το Επιμελητήριο, το οποίο υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μελών του, ουδέποτε προσέφυγε κατά του τέλους επιτηδεύματος και ότι ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε για τις προσβολές ή τις λοιδορίες που δέχονται οι επαγγελματικές τάξεις που συνθέτουν τα μέλη του.

- Συνδρομή στην Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς: Κόστος 512 ευρώ.
Είναι και αυτό ένα σχετικά καινούργιο μέτρο (από το 2006), το οποίο οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Κεφαλαιαγοράς καταβάλλουν προς την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, για να καλύπτει (αυτή, η Δημόσια Υπηρεσία) το κόστος που έχει για να τις ελέγχει.

- Τέλος Επιτηδεύματος: Κόστος 500 ευρώ.
Πρόκειται για το γνωστό και ανεκδιήγητο “τέλος”, το οποίο επιβλήθηκε φέτος (και κατά του οποίου ο Σύλλογός μας έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, όπου εκτιμούμε ότι θα το ακυρώσουμε) και το οποίο, όπως αναλύεται στην εισηγητική έκθεση του νόμου, το πληρώνουμε για να είναι έτοιμος ο κρατικός μηχανισμός να προστατεύσει τις εταιρίας μας από πλημμύρες, σεισμούς, λιμούς, λοιμούς και καταποντισμούς!

Αν αθροίσουμε όλα τα παραπάνω, τότε υπολογίζεται ότι, με το ξεκίνημα του νέου έτους, μία μικρή ανώνυμη εταιρία όπως η δική μας, θα έχει, από την 1η Ιανουαρίου, καταγράψει υποχρεωτικές δαπάνες που φθάνουν στα 10.800 ευρώ!
Δαπάνες τις οποίες δεν έχει ο Γερμανός, ο Ιταλός ή ο Βούλγαρος συνάδελφός μας!
Δαπάνες οι οποίες δεν παρέχουν κάτι και είναι αντιπαραγωγικές!
Δαπάνες οι οποίες γίνονται για να θρέψουν ένα άρρωστο, παράλογο και κλεπτοκρατικό σύστημα.
Δαπάνες τις οποίες στο κάτω κάτω, δε μπορούν πλέον να καταβάλλουν οι εταιρίες του κλάδου μας. Δε μπορούν να καταβάλλουν, επειδή το άθλιο Κράτος, με την άθλια πολιτική του που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, κατέστρεψε τον κλάδο μας! Οι πωλήσεις της εταιρίας μας κατά την περασμένη χρήση, δεν ξεπέρασαν τα 26.000 ευρώ και θα ήμασταν ευτυχείς εάν στην επόμενη χρήση πέσουν στο μισό και δε μηδενισθούν εντελώς!

Όλα αυτά θα πρέπει να αλλάξουν. Όλα αυτά, δημιούργησαν μία οικονομία άρρωστη, η οποία δαπανά πολύτιμους πόρους για να συντηρεί ένα μεγάλο και παρασιτικό δημόσιο και τους προστάτες του πολιτικού συστήματος (ΜΜΕ). Όλα αυτά, πέραν του ότι αποτελούν ένα μεγάλο εμπόδιο στην όποια εκδήλωση επιχειρηματικότητας (τα παραπάνω άλλωστε αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος των παράλογων δαπανών στις οποίες υπόκειται μία εταιρία στην Ελλάδα), συνιστούν παράλληλα μία προσβολή στην προσωπικότητα των ανθρώπων που επιθυμούν να επιχειρήσουν και να δημιουργήσουν.

Μετά από τις έκτακτες δραστηριοποιήσεις του στα ζητήματα του “τέλους επιτηδεύματος” και του “ειδικού τέλους ακινήτων”, ο Σύλλογος σταδιακά εισέρχεται στο κύριο έργο του και στην κύρια αποστολή του: να συνασπιστεί με άλλους επαγγελματικούς συλλόγους και να ξεκινήσει τον αγώνα εναντίον του παρασιτισμού και του παραλογισμού. Στόχος μας θα είναι, έως το τέλος του 2012, αρκετά από τα παραπάνω παράλογα και αναχρονιστικά φαινόμενα του οικονομικού βίου μίας επιχείρησης, να έχουν αλλάξει, ή να έχουν εξαλειφθεί εντελώς.

Σημείωση: Ξεκινώντας τον αγώνα κατά του παραλογισμού που περιγράφεται παραπάνω, η εταιρία μας (EuroCapital ΑΕΕΔ) αρνήθηκε να καταβάλει το παράβολο για τη δημοσίευση του ισολογισμού της στο ΦΕΚ και ζήτησε τη μείωση του σχετικού ποσού (από τα 554,67 ευρώ), την αιτιολόγησή του (πώς προκύπτει το κόστος αυτό), την πληροφόρησή μας εάν με αυτό πληρώνονται πρόσθετες αμοιβές σε υπαλλήλους της Νομαρχίας και το εάν είναι σύννομο με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ανταγωνισμού.
Εάν υπάρξει αρνητική απάντηση στα αιτήματά μας, η Εταιρία μας, μέσω του Συλλόγου ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ θα προσφύγει εναντίον του παραβόλου αυτού στα διοικητικά δικαστήρια.