O πλούτος των Εθνών είναι η ποιότητα των Θεσμών τους
Συζητείται σήμερα στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η αίτηση ακύρωσης που κατέθεσαν ο Σύλλογός μας και άλλοι φορείς και πολίτες, κατά του ειδικού τέλους ακινήτων. Πρόκειται ίσως για την πιο σημαντική υπόθεση που καλείται να εκδικάσει το ανώτατο Δικαστήριο, από την ίδρυσή του. Όχι μόνον επειδή το ζήτημα του ειδικού τέλους ακινήτων αφορά το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού, αλλά κυρίως επειδή η υπόθεση έχει έναν τεράστιο συμβολισμό: Μπορεί να επιτραπεί μία εκτροπή από το Σύνταγμα της χώρας λόγω των έκτακτων δημοσιονομικών αναγκών και της κατάστασης που έχει περιέλθει η Ελλάδα από τη σωρεία των λανθασμένων ενεργειών και των παραλείψεων των Κυβερνήσεων και του πολιτικού συστήματος γενικότερα;
Και πόσο μεγάλη μπορεί να είναι αυτή η εκτροπή; Πόσο πολύ θα επιτραπεί να ανοίξει η “Κερκόπορτα” της Δημοκρατίας μας;
Η υπόθεση που εκδικάζει σήμερα το Συμβούλιο αποτελεί την κορύφωση μίας εξαιρετικής αγωνίας την οποία, επί δύο χρόνια, βιώνει η κοινωνία μας. Αποτελεί την κορύφωση μίας σειράς αγώνων ενάντια στον φαύλο κομματισμό, στην παρανομία της δημόσιας διοίκησης και στην κοινωνική αδικία που προκαλεί η μάταιη και ατελέσφορη κυβερνητική πολιτική.
Παραφράζοντας τον Άνταμ Σμιθ, θα τολμήσουμε να πούμε ότι, “ο πλούτος των εθνών είναι η ποιότητα των θεσμών”. Οι θεσμοί στην Ελλάδα, είτε νοσούν βαρύτατα, είτε έχουν ήδη καταρρεύσει: η δημόσια διοίκηση, η παιδεία, τα πολιτικά κόμματα, ο κοινοβουλευτισμός. Η κατάρρευση των θεσμών, φυσιολογικά επέφερε την κατάρρευση και την πτώχευση της οικονομίας μας.
Η Δικαιοσύνη, είναι ένας Θεσμός που εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους λίγους εναπομείναντες πυλώνες της Δημοκρατίας μας. Όμως και αυτός έχει τεθεί υπό αμφισβήτηση. Η πλειοψηφία του λαού πιστεύει ότι μάταια γίνεται η αυριανή συζήτηση. Πιστεύει ότι όλα είναι “μιλημένα” και ότι ο αντισυνταγματικός και βάρβαρος νόμος του κ. Βενιζέλου δεν πρόκειται να ακυρωθεί.
Εμείς, εξακολουθούμε και πιστεύουμε στους θεσμούς, άσχετα του πόσο έχουν τραυματισθεί. Εξακολουθούμε και πιστεύουμε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας μπορεί και κρίνει με γνώμονα το Δίκαιο και όχι την κοντόφθαλμη πολιτική ή κομματική στρατηγική των κυβερνώντων. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε σε “πυλώνες”.
Σήμερα, οι 43 δικαστές της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, δε δικάζουν για να ακυρώσουν ή όχι το ειδικό τέλος ακινήτων. Δικάζουν για να αποφανθούν αν θα ανοίξουμε την “Κερκόπορτα” στη Δημοκρατία μας. Δικάζουν και απένταντί τους έχουν το λαό και την ιστορία.
Σχόλια (8 σχολιάστηκε):
Γεώργιος Σουρής (1853-1919)
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Ο Pablo Neruda τα έγραψε για εμάς που σηκώνουμε στις πλάτες το Σταυρό μας και όταν χρειαστεί πολεμάμε, δίνουμε το αίμα μας, σηκώνουμε το Λάβαρο της Λευτεριάς, ή μας στήνουν στα 3 μέτρα ..Κυριακή πρωϊ... ! Γι΄αυτό και σας ανταπαντώ :
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία
κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν σε φτάνει.
Μου φαίνεται ακόμα ότι τα μάτια μου σε σκεπάζουν πετώντας
κι ότι ένα φιλί, μου φαίνεται,
στα χείλη σου τη σφαγίδα του βάνει.
Κι όπως τα πράγματα όλα ποτισμένα είναι από την ψυχή μου,
έτσι αναδύεσαι κι εσύ μέσ’ απ’ τα πράγματα,
ποτισμένη απ’ τη δική μου ψυχή.
Του ονείρου πεταλούδα, της ψυχής μου εσύ της μοιάζεις έτσι,
σαν όπως μοιάζεις και στη λέξη μελαγχολία, καθώς ηχεί.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν ξενητειά.
Κι άμα κλαις μου αρέσεις,
απ’ την κούνια σου πεταλούδα μικρή μου εσύ.
Κι ενώ μεν απ’ τα πέρατα με ακούς,
η φωνή μου εμένα δεν μπορεί να σ’ αγγίξει:
Άσε με τώρα να βυθιστώ κι εγώ σωπαίνοντας
μες τη δική σου σιωπή.
Άσε με τώρα να σου μιλήσω κι εγώ με τη σιωπή
τη δικιά σου
που είναι απέρριτη σα δαχτυλίδι αρραβώνων
και που λάμπει σαν αστραπή.
Είσαι όμοια με την νύχτα, αγάπη μου,
η νύχτα που κατηφορίζει έναστρη.
Απόμακρη και τοσηδά και απ’ τα αστέρια φτιαγμένη
είναι η δικιά σου σιωπή.
Μ’ αρέσεις άμα σωπαίνεις, επειδή στέκεις εκεί σαν απουσία.
Μακρινή κι απαρηγόρητη, σα να σε σκέπασε χώμα.
Μια λέξη μόνο αν πεις, ένα χαμόγελο – μου αρκεί
για να πανηγυρίσω που είσαι εδώ κοντά μου ακόμα.
Καλά αποτελέσματα να έχουμε, συγχαρητήρια στον σύλλογο για τις ενέργειές του΄, όπως επίσης συγχαρητήρια και σε κάθε φορέα ή πολίτη που αντιστέκεται. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Αγωνιζόμαστε δυόμιση μήνες για τη σημερινή μέρα!
Μη μας μπολιάζετε με τις μίζερες κατεστημένες σκέψεις σας!
ΝΑΙ! ΣΟΒΑΡΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!
Κουραστήκαμε να μας λένε τί ΔΕΝ μπορούμε να πετύχουμε! Κανείς δε μπορεί να οραματιστεί τί ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πετύχουμε!
Θα σας γράψω -μέσα από τους στίχους του Pablo Neruda- και τί άλλο πιστεύουμε!
Τίτλος: Αργοπεθαίνει όποιος...
Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει...
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι", αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,
όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα, για να κυνηγήσει ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του, να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του...
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή...
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει...
Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,..
όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι, για να είσαι ζωντανός, χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό γεγονός της αναπνοής...
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας!..
Pablo Neruda
Πεθάνετε εσείς λοιπόν! Και αφήστε εμάς να ζήσουμε! Αφήστε μας να ελπίσουμε. Αφήστε μας να ονειρευτούμε ότι κάτι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να αλλάξουμε!
Μη το διαβάζετε εσείς το site αυτό. Δεν είναι για σας. Είναι για αυτούς που θέλουν ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ!!
Και γιατί άραγε -εντελώς συμπτωματικά- σήμερα εκδόθηκε και η διευκρινιστική εγκύκλιος γιά τις εξαιρέσεις από την καταβολή του φόρου μέσω της ΔΕΗ?
Αναρωτιέμαι (και πάλι)...
Ευχαριστώ.
Ξερετε ότι οι δικαστες στελνουν φυλακη φτωχοδιαβολους για οφειλες 3000 ευρω στον ΟΑΕΕ/ΤΕΒΕ ;
Ζείτε σε άλλη χωρα ;
Σχολιάστε το άρθρο